dinsdag 29 mei 2018
 |
| De Ronde van de Pipeline deelnemers van 2018 vlak voor de start naar Leopoldsburg |
woensdag 1 november 2017
donderdag 29 juni 2017
Hier dan eindelijk het lang verwachte verslag van de ronde.
Het heeft om diverse redenen wat langer geduurd, sorry.
Veel lees plezier.
Het heeft om diverse redenen wat langer geduurd, sorry.
Veel lees plezier.
Het is
ondertussen alweer een maandje of wat geleden dat we onze “Ronde” hebben
gereden en jullie zullen wel gedacht hebben waar blijft de verslaglegging van
dit jaar?
Nou
eindelijk hier is een kort epistel van wat we hebben beleefd.
Het verhaal
begint eigenlijk altijd al op de laatste dag van de voor afgaande ronde,
Belgische en Nederlandse tourdirecties hebben dan altijd een kort onderonsje om
de grote lijnen van de daarop volgende ronde uit te zetten.
Kunnen
jullie me nog volgen?
De laatste
jaren houden we een soort van schema aan, tweemaal organiseert de Belgische tourdirectie
de ronde gevolgd door eenmaal Nederland.
Het was
bekend dat we ook in 2017 in België te gast zouden zijn, alleen de kazerne en
legering was nog onbekend, Jean-Pierre had wel ideeën maar of die ook
werkelijkheid zouden worden moest nog gaan blijken.
In de loop
van het jaar werd er achter de schermen veel werk verzet door JP om de legering
rond te krijgen, uiteindelijk kwam er in maart van dit jaar witte rook uit de
schoorsteen.
De ronde zou
voor de Belgische collega’s een soort van thuis wedstrijd worden want kazerne
de Hemptinne in Heverlee was bereid gevonden om ons onderdak te geven.
De ritten
werden opgetekend en voor gereden door een aantal collega’s en JP heeft alle
rust locaties benaderd en gereserveerd.
Er stond ons
niets meer in de weg om weer deel te nemen aan een geweldig evenement!
Op dinsdag
16 mei zakte de “Hollanders” af richting Heverlee(B) om daar gastvrij ontvangen
te worden door de “Belgen”.
De kamers
werden ingericht, er werd een drankje gedaan en daarna op naar het bruisende
hart van Heverlee waar we op het terras van Pakenhof ons tegoed deden aan een
warme maaltijd in de zon en uiteraard onder het genot van een “gele rakker”
Het weer was
ons goed gezind en zodoende was het nog lang gezellig en niet alleen op het
terras maar ook in ons eigen ronde café.
Stijn had zijn
pijpleiding domein omgetoverd tot een ware feestzaal waar ook onze fietsen
prominent aanwezig waren.
Na de nodige
pintjes en sterke verhalen, werd er koers gezet naar de slaapzaal want de
eerste rit was nog maar een paar uur van ons verwijderd.
Woensdag 17
mei, de Eddy Merckxroute van 115 km
Deze rit zou
ons over de geboortegrond van Eddy Merckx brengen met als hoogtepunt een stop
bij zijn geboorte huis.
Ook vandaag
was het zon overgoten en was de zonnebrandcrème hoog nodig.
Eindelijk
vertrokken we, nog voordat we het kazerne terrein verlaten hadden was er al pech!
Ron zijn
actioncamera lag nu voor het tweede jaar op het Belgische asfalt!
We reden in
een rustig tempo richting het kasteel van Horst, beter bekend van de strip de
“Rode Ridder”, na zo’n 25 km knepen we al in de remmen.
Hier in het
wagenhuis werden we getrakteerd op gigantische stukken vlaai en taart en dat terwijl
ons lichaam nog amper calorieën had verbrand.
De toon was
dus gezet en de hoop om met het fietsen een paar gram af te vallen kon meteen
de prullenbak in J
Na nog wat
foto’s gemaakt te hebben rond het kasteel vertrokken we weer om nu toch wel een
kilometer of wat meer te rijden.
De zon
brandde ondertussen hevig op onze lichamen, het minimale zweet wat we nu
produceerde verdampte dan ook voor we het wisten.
In Waanrode
bij cafetaria de Vruen werd de lunch geserveerd, ook hier dacht men dat we van
de honger langs kwamen, er werd ons een flinke portie spaghetti voorgeschoteld.
Na deze
misschien iets overmatige lunch vertrokken we richting het geboorte huis van
Eddy Merckx om daar in de remmen te knijpen en een paar mooie foto’s te maken
met het standbeeld voor het huis.
Na de foto
sessie was het tijd geworden om weer terug te keren naar de kazerne.
Het was een
fantastische fietsdag met slechts één lekke band maar bovenal schitterend warm
weer.
Na een
snelle douche op naar de avondmaaltijd in de mess waar we steak met frieten
geserveerd kregen om weer op krachten te komen J
Het
uitbuiken van de maaltijd deden we in het rondecafé onder het genot van een
sapje en nog één en nog één, laten we het erop houden dat het dorstig weer was.
Donderdag 18
mei, de druivenroute van 125 km
Dit ging een
feestdag worden ondanks het weer want Stijns verjaardag werd gevierd!
’s nachts
was het begonnen met regenen en dat zou nog wel een poosje aanhouden als we op
de fiets zouden stappen.
Gelukkig
voor ons stond Christine in de file en werd onze start uitgesteld (waarvoor
dank), eenmaal onderweg kregen we toch wel het nodige water over ons heen maar
gelukkig was de temperatuur goed en hebben we het niet koud gekregen.
Fietsen in
de regen, normaal kies ik daar niet voor maar met zo’n georganiseerde tocht zul
je wel moeten en dan is dit ook zeker geen probleem wetende dat er na een
uurtje of anderhalf alweer in de remmen geknepen mag worden.
De eerste
stop was bij brasserie den tram in Overijse waar natuurlijk een caloriebommetje
met koffie voor ons klaar stond, heerlijk!
Het tweede
gedeelte van de ochtend bracht ons richting Brussel, maar nog voordat we goed
en wel de stad binnen reden hoorde we een knal in het peloton!
Marc was
dwars door glas scherven gefietst en had hierbij ook zijn buitenband dusdanig
beschadigd dat deze niet meer te repareren viel, gelukkig waren Wannes en Henk
met de volgauto nog achter ons en kon er een nieuwe band om de velg worden
gelegd.
Na het
oponthoud (wat iets langer duurde) reden we dan toch Brussel binnen,
Jean-Pierre had ons ’s ochtends al uitleg gegeven dat we hier goed moesten
opletten en met maximaal twee personen naast elkaar konden rijden.
De drukte
van de stad voelt voor mij als thuis komen, ik voel me daar als een vis in het
water, heerlijk zo tussen al die auto’s door laveren, maar dit zal niet
iedereen met mij eens zijn.
Mochten we
elkaar kwijt raken in deze drukte dan was het alleen maar rechtdoor volgens JP,
maar de gehele groep kwam weliswaar in groepjes aan op een punt waar we een
mooi overzicht over de stad hadden.
Gelukkig was
het nu wel wat droger geworden en konden de regenjasjes uitgetrokken worden.
Na wat
foto’s te hebben gemaakt daalde we af naar de binnenstad van Brussel, wat mij
opviel was toch wel de zichtbaar aanwezige hoeveelheid militairen op straat,
dit zijn wij in Nederland (nog) niet gewend en ik hoop dat dit nog lang
uitblijft.
We reden
voorzichtig Brussel weer uit langs het Chinese paviljoen en de Japanse toren op
naar het Atomium waar wederom de nodige foto’s gemaakt werden.
Het was nu
nog maar een klein stukje naar de lunch stop toe in Meisse.
Jullie
snappen natuurlijk wel dat we ook hier weer een sublieme lunch geserveerd
kregen, voor sommige onder ons was dit de derde maaltijd in twee dagen waarin
een steak werd geserveerd!
In de middag
reden we onder de aanvliegroute van vliegveld Zaventem door waar de vliegtuigen
ons om de oren vlogen.
De regen was
nu gelukkig gestopt en we reden de laatste kilometers op een steeds droger
wordende weg naar de kazerne.
Eenmaal op
de kazerne aangekomen werd een snelle douche genomen want we werden al snel
verwacht in de eetzaal.
De koks
hadden alle registers open getrokken en trakteerde ons op verschillende soorten
salades die we ons goed lieten smaken.
Hierna werd
het weer tijd om af te zakken naar het “ronde café” waar het nog lang gezellig was.
Ook werd er
op deze avond al een eerste opzet gemaakt voor de ronde van 2018.
In het
komende jaar vieren we ons 30 jarig bestaan en willen we wederom beide landen
in het plan betrekken.
De eerste
route opties zijn al besproken en er werd ook al direct naar meerdere geschikte
overnachtingsplaatsen gekeken.
De grote
lijnen zijn nu dus al bekend en we kunnen dus weer aan de slag!
Vrijdag 19
mei de Sven Nijs route.
Zoals de
naam van de route al doet vermoeden zat er vandaag een meet & greet met
Sven Nijs op het programma, helaas niet in levenden lijve maar wel een stop bij
het gelijknamige cycle center.
Maar voor
het zover was werd er eerst nog het wel bekende korte vrijdag rondje gereden.
Meestal ligt
de snelheid op de laatste dag een stukje hoger maar vandaag niet, dit heb ik
nog niet eerder meegemaakt, je kunt wel merken dat het peloton dus een dagje
ouder word ;-)
Bij het
cycle center kregen we uiteraard weer een stukje gebak en koffie of thee en
genoten we van het uitzicht vanaf deze heuvel, een echte aanrader voor een
stop.
Bij het
verlaten zijn we alsnog op de foto gegaan met Sven Nijs, weliswaar een
kartonnen versie maar dat mocht de pret niet drukken, jammer hé Marleen?
De laatste
kilometers van de ronde stonden nu op het programma met daarin nog een fijn
stukje klimmen op de Chartreuzenberg waar de klimgeiten onder ons zich weer 18
jaar jong waande.
Een goede
klim zelfs voor anti klimmers!
Nu was het
enkel afdalen richting Leuven waar de VIPS ons al op stonden te wachten.
De Hollanders
bleven echter niet voor de afscheids maaltijd omdat er in de heimat nog een
feestje wachtte van een oud collega.
Maar voor
het zover was kreeg een ieder zijn certificaat van deelname van JP en waren er
dank woorden voor en van de organisatie.
Ook het 30
jarig jubileum in 2018 kwam al ter sprake, zo werd er al een hint gegeven aan
de aanwezige directie leden om ons volgend jaar te helpen om een nieuw tenue
aan te kunnen schaffen, ja je moet het ijzer smeden als het heet is J
O ja en voor
ik het vergeet, het aantal lekke banden klassement is wederom gewonnen door
België met een stand van 4-1
vrijdag 3 maart 2017
zondag 3 juli 2016
vrijdag 24 juni 2016
vrijdag 17 juni 2016
Nu
ik mij buig over mijn computer om een verslag te maken van onze ronde merk ik
pas eigenlijk hoe snel het voorbij vliegt, we kijken er een jaar naar uit en
voor we het weten zitten we weer thuis, ik heb geprobeerd om onze belevenissen op te schrijven terwijl ik zeker geen schrijver ben, lees dit verslag dan ook met een dikke knipoog ;-)
Onze
gastheren JP, Bart en Albert hebben ons weer een paar onvergetelijke dagen
bezorgd waarvoor dank.
Op
de dinsdag vertrok de Hollandse delegatie richting Leuven om daar kwartier te
maken, rond 15.30 kwamen we (te vroeg) aan bij de collega’s van de BPO, maar
dit had als voordeel dat we de eerste ploeg bespreking konden houden in het
pool-café van Downtown Jack waar de kelen voor het eerst deze ronde gesmeerd
werden.
Hierna
reden we naar onze slaapplaats in Heverlee om onze bedjes op te maken,
Voordat
we aan tafel gingen was er alweer een tussenstop gepland in Downtown Jack, we staan nu zeker al op de vaste klanten lijst !
Het
werd nu toch echt tijd om wat te gaan eten en dat deden we dan ook in het
Italiaanse restaurant Mama Mia, hier werd een basis gelegd voor het verdere van
de ronde.
Na
de pizza’s, pasta’s en ander Italiaans lekkernijen werd er wederom koers gezet
richting ………Downtown Jack J
Rond
23.30 werd het dan toch echt tijd om ons bed op te gaan zoeken, we werden op
vakkundige wijze door de “Bob’s” naar Heverlee vervoerd.
Voor
sommigen was het voelen van het bed al genoeg om direct in slaap te vallen, de
eerste nacht vol gesnurk en getoeter was begonnen ;-)
Woensdagochtend,
eerst ontbijten op de kazerne en zorgen dat er voldoende energie werd getankt voor de rit van vandaag, eieren met spek is dan een goed begin.
De bagage kon worden ingeladen want ons volgende bed stond in de stad Namen.
De
start was gepland vanaf het BPO hoofdkwartier alwaar ook de groepsfoto werd
getrokken, ja het is een foto trekken in België J
Er
moesten er meerdere worden gemaakt want her en der tussen de auto’s kwamen er
nog renners aan die toch zeker op de foto moesten staan.
Jean-Pierre
hield nog een laatste briefing over hoe ons te gedragen in het verkeer en dat
we toch vooral onze ploegleiders moesten volgen.
Nu
kon dan eindelijk de eerste rit aanvangen, voorzichtig reden we Leuven uit en
zetten we koers richting Namen.
Maar
na een kilometer of 7 sloeg het eerste noodlot al toe, nota bene op de eerste
helling van de dag trapte de man met de duurste fiets van het peloton zijn
ketting aan barrels.
Het
hele peloton kwam tot stilstand en genoot zo van de eerste pauze, de renner (lees Dick) met
het manco gaf zijn fiets vlug uit handen en keek als een gediplomeerd opzichter
toe hoe zijn fiets werd hersteld door één van zijn persoonlijke mecaniciens.
De
volgende 25 km ging het parkoers voorzichtig omhoog om uiteindelijk aan te
komen in Heilissem aan bij het “Domaine provincial d'Hélécine”, hier werden we
getrakteerd op croissants en koffie en 100 meter kasseien!
Na
deze versnapering koerste we naar Eghezée om bij het restaurant Cheval Blanc
ons te goed te doen aan een mals kippetje !
Tijdens
de lunch nam Henk als Nederlandse toer directeur het woord en sprak de groep
toe om de Bollentrui te overhandigen.
Tijdens
de eerste kilometers van de rit was het al duidelijk dat Stijn de gelukkige was
om de rest van de dag in de bollentrui rond te koersen, hij had namelijk nog
maar zo’n 50 trainingskilometers in de benen.
In
het plaatsje Goyet aan de Rue de Mozet lag een stevig klimmetje waar de eerste
echte klim van de dag een feit was, gelukkig voor ons werd er boven even halt
gehouden en kregen we wat te drinken, bananen en eigen gebakken koeken van
Marleen, en die waren heerlijk.
Hierna
volgde een heerlijke lange afdaling waarbij de snelheid aardig opliep, bijna
aan het einde van deze afdaling moesten we toch in de remmen knijpen, er was
een lekke band (volgens mij Ferdinand).
Nadat
deze band was vervangen reden we verder naar beneden en stuiterden we over een
spoorwegovergang waar Ron en passant zijn camera van de fiets verloor, het stuursteuntje
was afgebroken.
We
kwamen nu steeds dichter bij ons einddoel van deze dag, de kazerne in Namen, we
reden een stuk langs de rivier de Maas met een schitterend uitzicht op het
toetje van de dag, de beklimming van de Citadel van Namen.
De
Citadel van Namen ligt op een 100 meter hoge heuvel boven de Waalse stad Namen.
Het ligt op een strategische plaats op de plek waar de rivier de Samber
uitmondt in de Maas. Het is één van de grootste burchten van Europa.
Zoals
altijd reden we hier op eigen tempo omhoog en aangezien ik één van of misschien
wel de slechtste klimmer ben van ons gezelschap heb ik ook het langst kunnen
genieten van deze beklimming J
Eenmaal
boven kregen we weer te horen dat we langs dezelfde weg naar beneden gingen
maar dat er hier nog wel even gestopt zou worden om het verloren vocht aan te
vullen op een terrasje.
Ook
konden we hier nog even genieten van het fantastische uitzicht over de stad
Namen.
Na
een halfuurtje op het terras klonken als vanouds de legendarische woorden “nog
vijf minuten” en “we zijn weg hé”.
Nog
even een weetje over de Citadel speciaal voor de Belgen:
De Nederlanders verbouwden het fort tot zijn huidige staat in de 19e eeuw.
Na de onafhankelijkheid van België werd het fort in gedeeltes vrij gegeven aan
de stad Namen en kreeg het een toeristische functie, het is dat jullie het
maar weten J
Na
het kruisen van de Maas kwamen we aan op de kazerne waar we de slaapzalen
kregen toegewezen.
Even douchen en dan snel naar de eetzaal waar de frieten al in het vet
lagen te pruttelen.
De
verbrandde calorieën waren weer dubbel en dwars aangevuld en toen moest de
avond in het ronde cafe “van club de Wispelaere” nog beginnen.
Een paar man ging eerst nog naar de Decathlon in Namen, Dick moest namelijk
nog een powerlinkje voor zijn ketting halen en Bart wilde een paar schoenen
kopen omdat hij zijn normale schoeisel was vergeten in te pakken en niet dag en nacht op fietsschoenen rond wilde lopen !
Bij
terugkomst in het ronde cafe werd de tekst van het Rondelied uitgedeeld en ging
Ferdinand als een echte dirigent voor de groep staan om het rondelied aan ons te
leren.
Er
bleken toch een paar moeilijke overgangen in het lied te zitten die we niet
zomaar onder de knie kregen, gelukkig hadden we nog een avond om de puntjes op
de i te zetten.
Dag
2
De
koninginnenrit van de ronde stond op het programma, er moest dus (alweer) stevig worden
ontbeten.
De
spanning liep bij sommigen van ons al een beetje op want een klim met een
stijgingspercentage van om en nabij de 20% kom je niet elke dag tegen,
tenminste niet in Nederland.
Vandaag
reed ook Danielle een dag met ons mee en ik denk dat ze daar geen spijt van
heeft gekregen, er was wederom een schitterende rit uitgezet.
De
eerste 30 kilometers naar Huy reden we langs de Maas en waren dus geheel vlak,
net voor Huy moest de spanning nog even worden afgelaten in de vorm van een
kleine plaspauze.
Eenmaal
in Huy bleek het erg druk te zijn in het verkeer vanwege weg werkzaamheden, de
groep brak hier in tweeën uitéén.
De
eerste aanloop naar de “Mur de Huy” was al best pittig, waarschijnlijk dacht
Bert op dit punt laat ik nu maar mijn fiets aan de wilgen hangen, hij schakelde
terug om de klim op te rijden maar helaas had de fietsenmaker 'die net een nieuw
wiel in zijn fiets had gezet' vergeten om de derailleur af te stellen waardoor
de ketting over het grootste tandwiel heen schoot en zo een aantal spaken brak
in het wiel.
Was
het angst of tactiek van Bert om maar niet omhoog te hoeven fietsen ? Het zal
waarschijnlijk altijd wel een raadsel blijven J
De
Mur de Huy, welke idioot heeft het ooit verzonnen om hier een weg omhoog aan te
leggen want het was werkelijk een muur.
Alle
vederlichte collega’s vlogen er natuurlijk tegen aan, ook vandaag zat ik weer
in de achterhoede maar merkte ik dat ik ondanks dat het langzaam ging toch
redelijk kon blijven fietsen.
Helaas
moest ik nadat ik probeerde op mijn triple te schakelen toch van de fiets
vanwege dat de ketting niet op het kleinste blad kwam, alleen het opstappen viel hierna niet
mee zodat ik toch een klein stukje moest lopen, maar ik had mezelf toch
verbaasd dat het nog zover was gelukt.
Boven
stond bijna het hele peloton al te wachten, alleen Bert moest worden opgehaald
want hij kon helaas niet verder fietsen.
De
koffie, thee en taart gingen er wel in en we genoten van de zon op het terras.
Uit
de volgauto werd een reserve wiel gehaald en gekeken of deze paste in de fiets
van Bert, helaas bleek dat dit niet het geval was en dat Bert weinig tot
geen schakel mogelijkheden meer over had.
De
rit ging verder over de nodige klimmetjes waar Bert helaas zo af en toe even
een klein stukje moest lopen, maar wat een karakter heeft die man en wat is hij
beresterk, petje af voor zijn prestatie.
Onze
tukker “stravajunk” Ferdinand laat zich tegenwoordig veel leiden of lijden door de
“strava-app” op zijn telefoon en is dan ook tot op het bot gemotiveerd om al is
het maar één tiende beter te zijn dan de rest, we plagen hem hier dan ook wel
een klein beetje mee.
Zoals
ik al eerder aangaf zat ik deze dag goed in mijn vel en ging het klimmen mij
redelijk af, zelfs zo goed dat ik tijdens een klim in het wiel zat van
Ferdinand en merkte dat ik nog wat over had J,
dit was mijn kans, ik schakelde op en reed hem voorbij en ik hoorde hoe hij ook
schakelde en probeerde aan te haken, helaas voor hem moest hij me laten gaan !
Even
later toen we stil stonden gingen de plagerijtjes al over en weer, ik was zijn vriend niet meer
en hoe kan ik hem dit aandoen, dit was slecht voor zijn strava gemiddelde.
In
het plaatsje Ciney werd de lunch geserveerd en wat voor een lunch, een enorme
hoeveelheid spaghetti lag voor ons te wachten om op gegeten te worden, volgens
mij waren er aan het einde van de maaltijd weinig borden helemaal leeg gegeten.
Het
lijkt erop dat het traditie is om na zo’n zware lunch direct een beklimming te
plannen, menige renner was op de klim nogmaals zijn spaghetti aan het
herkauwen!
In
de afdaling erna kwam Bert ons voorbij op zijn Fixedgear fiets om zo een
goede aanloop te hebben voor de volgende klim.
Op
één van de klimmetjes reed ik samen met Ron omhoog en voor ons reed de “stravajunk”
en wij wilde hem even op zijn plaats zetten en een mooi verhaal maken voor onze
herinneringen, wij spraken af om Ferdinand langs beide kanten voorbij te rijden
J
Wat
een heerlijk kabaal hoorde we achter ons, Ferdinand deed er alles aan om aan te
haken, volgens mij heeft dat een aantal tanden gekost van de cassette op zijn fiets J
Maar
alle gekheid op een stokje, wat is het heerlijk om met een aantal collega’s met
dezelfde hobby zo’n mooie tijd te beleven.
Geweldig
dat de DPO en BPO ons al zoveel jaren de kans geven om de onderlinge band
tussen collega’s en de twee divisies te verstevigen, hopelijk kunnen we dit nog
jaren blijven doen, persoonlijk geniet ik er ieder jaar met volle teugen van.
De
rest van de tocht ging vloeiend naar beneden door een geweldig gebied, even
hebben we een klein stukje moeten lopen omdat het fietspad hier was verdwenen
(zie youtube filmpjes hieronder).
Onderweg
was er nog één drankstop gepland bij de abdij van Leffe, heerlijk genieten in
de zon op het terras, wat een mooie fietsdag!
Bij
terugkomst op de kazerne kregen we wederom een bord vol eten waardoor er geen
calorieën zijn verbrand, er zijn er alleen maar bij gekomen !
’s
avonds ging het ronde cafe weer open en is Bert met een aantal collega’s
wederom naar de Decathlon gegaan waar hij voor een prikkie een nieuw wiel heeft
gekocht.
In
het ronde cafe werd daarna uit volle borst geoefend op onze eigen
Rondelied/schlager.
Dag
3
De
laatste dag alweer, wat leuk is gaat altijd snel voorbij helaas.
Een
korte rit richting Leuven vandaag, we moesten even door Namen laveren om de
stad uit te komen maar daarna was het weer genieten op de Ravel.
Vandaag
was ook de dag dat er mogelijk een regenbui zou kunnen vallen maar gelukkig
voor ons hebben wij het droog kunnen houden.
In
Hoegaarden was er nog een rustpauze ingelast, hier stond ook Ron Kramer en
echtgenote ons op te wachten, leuk dat het management altijd zo is begaan met
de Ronde van de Pipeline.
Hier
in Hoegaarden was het zowaar geen bier maar koffie met een taartpuntje, dus
zoals je ziet kunnen we best wel zonder alcohol om het gezellig te hebben J
De
laatste kilometers van de ronde waren aangebroken, de wegen in Leuven waren
zeer slecht te noemen, enorme gaten in het wegdek, we moesten dus tot op de
laatste meters geconcentreerd blijven koersen.
Bij
aankomst in Leuven feliciteerden wij elkaar met het behaalde mooie resultaat,
op een paar kleine technische mankementen na hebben we kunnen genieten van een
geweldige ronde.
Na
een verkwikkende douche stond alleen nog de uitreiking van de certificaten en
de gezamenlijke maaltijd op het programma.
Jean-Pierre
bedankte iedereen met het wel bekende certificaat van deelname, ook Henk nam
nog even het woord en bedankte de organisatie voor deze paar fantastische
fietsdagen.
Voordat
we aan tafel gingen moesten we nog even voor onze leidinggevende het rondelied
zingen onder begeleiding van Ferdinand, het werd een geweldige uitvoering,
misschien komen er volgend jaar nog wel een paar coupletten bij !
Persoonlijk heb ik enorm genoten en kijk ik al uit naar de editie van 2017.
Mijn dank gaat uit naar JP en Bart voor de mooie routes en Albert wil ik bedanken voor zijn begeleiding in de volgwagen maar ook voor zijn kwaliteiten in het rondecafé.
dinsdag 31 mei 2016
zaterdag 23 april 2016
zondag 10 april 2016
woensdag 28 oktober 2015
De routes voor de Ronde van 2016 zijn voor 95% bekend, de organisatie heeft er weer iets moois van gemaakt.