Ronde van de Pipeline: Verslag van de Jubileum ronde.

De lang verwachte jubileumronde is dan eindelijk een feit, op dinsdag 28 mei zijn de Hollanders als eerste aan de beurt.
Op deze dinsdag gaan we verzamelen op het HK van DPO in Den Haag, 's ochtends rijden Dick en Henk eerst twee door DMO beschikbaar gestelde busjes naar Leuven, waarna ze weer met de Belgische collega's mee terug rijden naar Den Haag.
Ron en Philip gaan naar de Frederikskazerne om daar de eerste Belgische gasten te verwelkomen, helaas waren Lucien en Albert er al eerder en zaten zij op ons te wachten :-(
Niet veel later arriveerden ook de touringcar vol met enthousiaste BPO-ers die allemaal zin hebben in een lekker stukkie fietsen en alle randverschijnselen van de ronde van de pipeline.
De vrachtwagen werd uitgeladen en binnen een mum van tijd was de sporthal waar de eerste nacht gaan slapen omgetoverd tot een heuse slaapzaal met in het midden een prachtig plekje voor toerdirecteur Henk !
De twee dames uit ons gezelschap werden in de watten gelegd in het nieuwe legerings gebouw de "Citadel" waar zij een kamer kregen die van alle gemakken waren voorzien.
Omdat we voor liepen op de planning konden we gewoon een hapje mee eten in het bedrijfs restaurant en hoefde we niet aan de wandeltocht richting Scheveningen te beginnen.
Onder het eten werd er flink gebabbeld over het werk maar zeker ook over de drie dagen fietsen die voor ons zijn geregeld.
Nadat iedereen zich vol had gegeten werd er koers gezet naar de Citadel alwaar een geopende bar te vinden was !
De Barman schrikt plots wakker en ziet dat er een invasie dorstige Belgen en een paar Ollanders zich willen vermaken in zijn (paresto) bar.
Als vanouds werd er rond gegaan met de pet voor een bijdrage in de drankenpot, het was niet mogelijk om met cash geld te betalen en dus moesten er een paar Hollanders tot het einde van de avond aanwezig zijn om via de chipknip af te rekenen.
Nog niet alle dpo-ers waren aanwezig een aantal had de voorkeur aangegeven om nog één nachtje bij moeders de vrouw te blijven, alleen Ferdinand was al uren onderweg naar Den Haag en kwam rond 23.00 uur eindelijk binnen.
Op dat zelfde moment lag onze eigenste toerdirecteur al te zagen in de sporthal, dat zijn we toch niet van hem gewend, last van zenuwen?
De barman tapte zijn laatste rondje om 23.30 en Ron ging even zijn chipknip vullen om de (drank) schade af te rekenen, na een paar minuten kwam hij terug met de mededeling dat hij niet voldoende saldo op zijn kaart kon zetten en in mijn gedachte zie ik al een mannetje of 20 de afwas doen en de vloeren schrobben in de keuken.
Maar dit blijkt gelukkig niet nodig, we kunnen de rekening met meerdere chipknippen af rekenen, pfff.
Op naar onze geimproviseerde slaapzaal waar een stuk of 30 door BPO meegenomen veldbedjes staan, bij binnenkomst is het al duidelijk, hier zal niet veel worden geslapen.
Henk was zo slim geweest om als eerste onder de wol te kruipen en lag heerlijk te ronken die vanwege de goede akoestiek in de sporthal luid en duidelijk te horen was.
Rond 01.00 kwamen de laatste drinkenbroeders ook naar hun (veld)bed maar de paar glazen alcohol bleken hun uitwerking niet gemist te hebben, er ontstond een koor van renners die allemaal hun Henk imitatie opvoerde, gevolgd door een lachbui.
Het was duidelijk, slapen zou best wel moeilijk worden deze nacht :-(

Woensdag 29 mei,
De dag van de eerste fietsdag, na een gebroken nacht van een paar uurtjes slaap stonden de eerste renners te popelen om op de fiets te stappen.
Gelukkig was het nog steeds droog, de vooruitzichten waren n.l. niet al te best geweest en het was dus afwachten of we droog zouden kunnen gaan fietsen.
Voor vertrek moesten we eerst de sporthal leeghalen en alle veldbedden opruimen, ontbijten, fietsen uit de vrachtwagen en dergelijke.
De laatste DPO-ers, die waarschijnlijk wel een goede nachtrust hadden gehad, kwamen één voor één binnen druppelen.
We moesten ons verzamelen vlakbij de hoofdpoort waar de directeur DPO ons toesprak en de wens uitsprak dat we een mooie en veilige drie dagen zouden hebben.
Na het wapperen met de startvlag trok het peloton in de mooie nieuwe tenue's Den Haag in, Dick had dit een paar keer verkend en hij was dus "Haantje de voorste" en loodste ons veilig door het drukke verkeer.
Dat het best lastig is om een groep van zo'n 35 fietsers bij elkaar door een stad te loodsen bleek al snel, voorin hadden wij nog niets in de gaten maar achterin was de eerste lekke band al een feit en we waren nog geen 5 km onderweg !
Die lekke banden zouden deze dagen als rode draad door onze ronde lopen.
Na wat Haags gekronkel bereikte we eindelijk de duinen en zagen we de zee met daarboven enorme donkere wolken, Dick had in al zijn fiets wijsheid besloten om boven op het duin te gaan rijden waar wij als voorrijders heerlijk konden genieten van een beetje zijwind!
Op dit fietspad door en langs het duin was het niet mogelijk om met de volgauto's er achter te rijden, we hadden dus een paar ontmoetingsplaatsen afgesproken voor het geval er zich een calamiteit zou voordoen en iemand assistentie nodig had.
In Monster aan zee stonden de verzorgers langs het fietspad alleen heb ik opdat moment de bevoorrading gemist, echte verzorgers reiken toch bidons aan ?
Even verderop moesten we wederom de voeten aan de grond zetten voor een volgende lekke band en weer een Belg !!
Eenmaal bij Hoek van Holland reden we het duin uit en kregen we de wind in de rug waardoor er wat van de verloren tijd kon worden terug gewonnen.
Helaas zagen we bij Maassluis net het veerpont vertrekken en moesten we een kwartiertje wachten.
Aan de overkant van de waterweg werden de wolken alsmaar donkerder, het kon dus ook niet uitblijven dat we net voor de eerste stop de eerste regendruppels over ons heen kregen.
Bij restaurant Breezze aan het Brielsemeer stond de eerste koffiestop gepland, hier kregen we koffie en/of thee met een heerlijke appelpunt met slagroom wat de tot dusver verbrandde calorieën weer aanvulde.
De regen was ondertussen weer gestopt en wij vervolgde onze weg richting de Haringvlietsluizen waar we een hééééél klein klimmetje te verwerken kregen en waar we ook helaas de eerste valpartij van de ronde zich voordeed.
Rudy reed met zijn wiel in een gootje en ging onderuit, gelukkig bleek het mee te vallen en kon hij gewoon mee blijven fietsen.
In de open polder had de wind vrij spel maar we hadden geluk, de meeste tijd hadden we hem mee :-)
We reden richting Herkingen langs het Grevelingenmeer waar bij restaurant het Bolbaken de lunch al op ons stond te wachten, soep, broodjes en een lekkere pasta brachten het energiepeil weer op orde.
Het tweede gedeelte van de dag reden we Zeeland in via de "Philipsdam", deze beklimming zou worden meegenomen in ons bergklassement, Ron die ook de hele ochtend al aan kop had gereden voelde zich geroepen om te demarreren en vloog omhoog, wij zagen alleen nog maar een stipje :-)
Door de polders reden we richting Tholen waar er nog een drankstop was gepland bij café/restaurant Hof van Holland.
Ik geloof dat deze locatie goed in de (bier) smaak viel omdat er een ruime keuze Belgische bieren werd geschonken.
Nadat toerdirecteur Henk ons vermanend had toegesproken dat we op moesten schieten omdat we anders zonder eten naar bed moesten sprongen we weer op de fiets voor de laatste 30 km.
Nu reden we Brabant binnen en het territorium van Bert en Sjaan, oorspronkelijk was het de bedoeling om in Wouw even halt te houden bij het huis van Hans maar helaas moest hij dit jaar afhaken voor de ronde.
Dan maar een klein lusje langs het huis van Bert, de avond ervoor had hij nog in de stromende regen de nodige gekleurde borden in zijn tuin geplaatst om ons te vermaken, ook stond de familie langs de kant van de weg om ons aan te moedigen, JP riep nog even dat hij lek was gereden maar Bert wilde niet stoppen en loodste ons door Roosendaal naar de Engelbrecht van Nassaukazerne waar zouden overnachten.
De fietsen werden gestald en de kamers ingedeeld even douchen en op naar het diner van deze avond een echte "blauwe hap".
Na het eten werd er koers gezet naar de bar waar de sambal e.d. weg werd gespoeld met het nodige gerstenat.
De lekke banden stand stond inmiddels geloof ik op 8-0 voor de Belgen, maar volgens Marleen kwam dit door het Nederlandse asfalt, tja je moet wat verzinnen :-)

Donderdag 30 mei,
Deze dag zal nog lang in ons geheugen gegrift staan.
Na het ontbijt vertrokken we voor een rit van zo'n 140 km, op papier verliep de rit van Roosendaal naar Brasschaat (B) wat hemelsbreed misschien 20 km uit elkaar ligt maar de Belgische tourdirectie had er een klein lusje van 120 km bij gemaakt.
Ook deze dag was het zwaar bewolkt en lagen de wegen er nat bij wat uiteraard weer resulteerde in lekke banden :-(
Vandaag reden JP en Bart voorop en ze hadden weer een mooi parkoers voor ons uitgestippeld.
Op één fietspad lagen de klinkertjes wel erg ruim van elkaar en menigeen voelde de fiets dan ook alle kanten op gaan maar gelukkig bleef iedereen overeind.
Na de nodige landweggetjes kwamen we aan bij café "Far West" in Loenhout hier kregen we een lekker stuk vlaai en koffie.
In dit café kreeg één van onze Belgische collega's een "Peter Sagan" gevoel, u weet wel zo'n billenknijpertje bij de serveerster, maar gelukkig heeft zijn verstand gewonnen en kon hij zijn handen toch thuis houden en bespaarde ons zo ook een ritje langs de flikken :-)
Het volgende stuk parkoers zullen we niet snel vergeten, vanuit Loenhout reden we richting Tielen met onderweg natuurlijk weer de nodige (Belgische) lekke banden.
Jammer genoeg waren de wegen hier en daar nog nat wat leidde tot een noodlottige val in Tielen.
Aan de Hofdreef in Tielen reed Ron over een putdeksel en gleed met zijn voorwiel weg en viel waardoor er nog drie renners mee tegen de vlakte gingen, het grootste slachtoffer was Willy.
Het werd al snel duidelijk dat er bij Willy iets gebroken moest zijn, gelukkig was hij wel bij bewustzijn.
De ondertussen gebelde ambulance was vrij snel ter plaatse en de ambulance medewerkers probeerden Willy met zo'n min mogelijk pijn op de brancard te leggen om hem richting het ziekenhuis af te voeren voor wat röntgenfoto's.
Het andere iets minder grote slachtoffer was Ron, op wat schaafwonden en blauwe plekken na leek het mee te vallen met zijn blessures.
Ron had wel even zijn twijfels over verder fietsen maar het is een kanjer en hij stapte dus gewoon weer op.
We hoefde nog maar een paar kilometer te rijden voor we bij ons lunch adres "de Hoge Rielen"arriveerden.
Eerst kregen we wat te drinken om van de schrik te bekomen waarna we de eetzaal mochten betreden die nog vol met kinderen zat, één van de renners toonde zoveel gezag dat hij ze voor een paar seconde stil kreeg en daarna de jeugd opzweepte tegen de leiding van de jeugd in.
Ook hier was het eten goed geregeld, als voorafje een soep gevolgd door een bord met rijst, groente en een flinke kip (of haan) en het kon niet op als toetje kregen we nog een ijsje.
Met goed gevulde magen vertrokken we weer om nog op de parkeerplaats halt te houden omdat Sjaan zijn fiets vreemde geluiden maakte, een bus wd40 bleek wonderen te doen !
Met enige vertraging vertrokken we dus weer noordwaarts richting Brasschaat, maar al snel kwam er uit de groep een vraag waar Rudy was gebleven?
JP heeft nog geprobeerd contact via de gsm te maken maar tevergeefs, hij heeft de route in zijn gps kregen we te horen dus hij zal wel achter ons aankomen en met zijn fietstalent heeft hij ons zo ingehaald :-)
Niet veel verder moesten we weer in de remmen knijpen, ik dacht voor de zoveelste lekke band, maar er bleek contact geweest te zijn met Rudy.
Ondertussen kwamen wij Ollanders er ook achter dat één van ons er niet meer bij was, Robert zat waarschijnlijk nog aan zijn kippetje :-)
Robert had zich aangesloten bij Rudy die er ondertussen een tandje bij had gezet en zo Robert ver in het rood fietste, even later kwamen ze in tegenovergestelde richting aan fietsen en sloten weer aan bij de groep.
Langzaam maar zeker kwam er ook een beetje zon tevoorschijn en dat maakt het allemaal toch een stuk aangenamer, wel was duidelijk geworden dat er iets voorzichtiger werd gereden na de valpartij, de afstanden onderling waren wat groter en ook was men alerter met het aangeven van obstakels.
We reden nu richting Westmalle waar er nog een drankstop stond gepland, ditmaal konden we buiten op het terras plaatsnemen om te genieten van de zon en een half om half.
Het laatste stuk richting Brasschaat ging zonder noemenswaardige bijzonderheden.
Na een snelle douche werden verwacht in de eetzaal om de nodige energie naar binnen te werken.
Na het eten hield dr. Henk spreekuur en verzorgde hij de wonden van Ron, ben alleen benieuwd waar deze dokter zijn diploma heeft gehaald?
Ondertussen was de all-ranks bar geopend en werd het verloren vocht weer aangevuld.
Aan het eind van de avond ontstond er lichte paniek bij de dames uit ons gezelschap die na wat alcohol de slaapkamers niet meer konden vinden, uit ervaring weten wij mannen dat de vrouwen niet zo'n goed richtingsgevoel hebben maar gelukkig was daar de reddende (D. den) Haan die de kippetjes weer netjes naar het hok bracht :-)
En ik maar denken dat alleen duiven een goed richtingsgevoel hebben !

Vrijdag 31 mei,
Alweer de laatste dag en een relatief korte rit voor de boeg, dat betekent meestal een soort van tijdrit !
Het was dus zaak om lekker vooraan in het peloton mee te rijden.
Na 23 kilometer ter hoogte van stal Groenebroek reden Bart en JP een verkeerd weggetje in en moesten we omkeren, zo ook de volgauto's :-)
Bij het achter uitrijden raakte Henk met zijn linker voorwiel in de berm en zakte al snel weg.
De weg was ook versperd zodat de Belgische volgauto er niet makkelijk voor bij zou kunnen om de bus uit de berm te trekken.
Maar eigenlijk was dit gewoon een test van ons management om te kijken of we daadwerkelijk zo'n goede samenwerking tussen Belgie en Nederland hebben.
Een delegatie renners had de fiets even aan de kant gezet en zouden de bus wel even uit de berm duwen, in eerste instantie bleef het wiel in de berm en kwam de rechter achterkant van de bus los van de grond maar met het laatste duwtje en een dot gas van Henk kwam de bus toch los en reed hij ook nog bijna aan de ander kant van de weg door een hekje (gelukkig hebben we youtube nog :-))
Meteen klonk eruit het Belgische kamp dat de lekke banden stand gelijk was getrokken met dit voorval, de stand was nu 12-12 (of zoiets)
We reden verder in de richting van Lier waar we aan de voet van de Zimmertoren een stop gepland hadden.
Na de koffie was het de bedoeling om in één streep richting Leuven te rijden maar de zoveelste Belgische lekke band was een feit, ditmaal was Aimé de gelukkige, er werd zelfs hardop gesproken over een complot tegen de Belgen!
Toen we dan eindelijk vertrokken ging het tempo direct de hoogte in en moest er achterin flink worden aangezet.
Ferdinand die vorige maand nog geopereerd was reed ver in het rood en wilde bijna opgeven maar ook hierin werken we goed samen, na overleg met de voorrijders ging het tempo iets naar beneden en kon iedereen weer volgen.
Leuven kwam in zicht en de volgauto's stonden op een druk verkeerspunt op ons te wachten om te vragen of het nog nut had om te volgen, het antwoord was nee.
Ik weet niet of Henk hierdoor boos werd maar tegelijkertijd dat de fietsers overstaken hoorde wij een gierend geluid van slippende autobanden, even werd er gedacht aan een wildebras die zich in het peloton zou boren maar een blik achterom gaf veel duidelijkheid.
Henk trapte de bus op zijn staart en met rokende en gierende banden vloog hij het kruispunt over.
Ben benieuwd of we nu volgend jaar de bus mogen gebruiken voor de ronde na alles wat er is voor gevallen !
Het laatste stukje door Leuven is altijd leuk, de mensen kijken toch altijd even op als er een groep wielrenners door de stad trekt.
De ronde was aan het einde gekomen, iets waar je een jaar mee bezig bent is in een rap tempo voorbij gevlogen.
Nu stond alleen nog de VIP maaltijd op het programma.
Na wat speeches, dankwoorden en het uitdelen van de diploma's en troffeeen werd er een heerlijke maaltijd geserveerd om af te sluiten.

Helaas hebben we deze jubileumeditie wel te maken gekregen met twee valpartijen en heel veel lekke banden maar des ondanks heb ik toch weer genoten wat JP en Henk ons hebben voor geschoteld.
Ik blijf nog wel met de vraag zitten hoe het mogelijk is dat er zoveel Belgische lekke banden waren, kwam dit nou door het Hollandse asfalt of het Belgische rubber ????

Ronde van de Pipeline 2017

RvdP renners op Strava

weer

Blog Archive

linkjes

About Me

Verslag van de Jubileum ronde.

1 reacties:

Een reactie posten