19 mei 2015
Vandaag verzamelen we op d Lgen-Bestkazerne in de Vredepeel en moeten al onze voorbereidingsuren werkelijkheid gaan worden.
Wij van de Nederlandse tourdirectie zijn al vroeg op pad om straks in de middag onze Belgische collega’s een warm welkom te heten.
Tourdirecteur Henk is al vroeg op locatie en krijgt de schrik van zijn leven als hij hoort dat er iets is mis gegaan met de kamer reservering, de huismeester had iets niet helemaal goed begrepen en als gevolg hiervan zouden wij een flink aantal slaapplaatsen tekort komen.
Maar gelukkig kon Henk het een en ander regelen met de facilitair medewerker die ons tijdens de voorbereiding ook al zo goed had geholpen.
Uiteindelijk was er voor iedereen een bedje beschikbaar in de verschillende legerings gebouwen.

Net voor het sluiten van het bedrijfsrestaurant kwamen de Belgische collega’s binnen en kon het feest gaan beginnen, eerst werd de inwendige mens voorzien van een goede maaltijd (bodem) zodat even later in de kpl-mess het vocht aangevuld kon gaan worden.
We hadden bij onze voor bespreking gevraagd of er voldoende Belgisch bier ingeslagen kon worden, uiteindelijk bleek halverwege de avond dat de hoeveelheid niet toereikend was.
Waarschijnlijk was er onder de Belgische collega’s zoveel spanning voor wat komen zou op de woensdag dat er flink werd ingenomen 
Henk hield ook hier nog een klein toespraakje en reikte het bollenshirt namens Ferdinand over aan Philip, deze laatste had dus de twijfelachtige eer om de eerste rit in dit memorabele kledingstuk rond te rijden.
Deze avond werd ook snel duidelijk dat we dit jaar een goede vervanger voor Vic hadden binnen gehaald, Johan alias "Haldis" was prominent aanwezig en zou de komende dagen meerdere keren van zich doen spreken.

Woensdag 20 mei
We zijn weg hé, deze wel bekende kreet kwam uit de mond van tourdirecteur Henk, even bij de poort de bezoekerspassen inleveren en daarna naar de raketten die voor de kazerne staan opgesteld om ons jaarlijkse statie foto te maken.
Na het schieten van de plaatjes nam ploegleider Dick het over, samen met Ron (wegkapitein) verzorgde hij deze ronde al het kopwerk waarvoor dank.
Ook achterin  reden twee wegkapiteins, meestal onder aanvoering van Cees die we met al zijn ervaring er graag bij hebben.
De eerste kilometers reden we langs landerijen om daarna dwars door Venray heen te kruisen op weg naar het natuurpark de Maasduinen.
Doordat we een beetje rugwind hadden en onze tijdsplanning ruim in zijn jasje zat kwamen we met voorsprong op de eerste koffiestop aan bij brasserie in de Sluis.
Hier stond zoals gezegd de koffie met het eerste stuk gebak van de ronde al op ons te wachten.
Omdat we voldoende tijd hadden konden we ruimschoots genieten van deze prachtige unieke locatie.
Maar toch eerder dan verwacht klonk in de brasserie de kreet “nog 5 minuten” uit de mond van Henk.
Het tweede gedeelte reden we langs de buitenrand van de Maasduinen, wat ook tevens zo’n beetje de grens met Duitsland is in de Richting van de lunch.
Onderweg zat de sfeer die onze ronde zo uniek maakt er al goed in, er volop genoten van de omgeving en elkaar, wat blijft dit toch een geweldig evenement om zo samen te zijn met (oud)collega’s van de buurdivisies.
De vlaaien van de koffiestop werkte als doping want ook dit stuk van het parkoers werd in recordtijd afgelegd, misschien kwam dit ook wel omdat de lunch gebruikt zou gaan worden bij de “proeverij” van de brouwer Hertog Jan !
Bij de proeverij stond een uitgebreide broodmaaltijd voor ons klaar en uiteraard konden de liefhebbers iets proeven uit het assortiment van de Hertog 
Na de lunch stond de overtocht per veerpont richting Broekhuizen op de planning, in de verte pakte donkere wolken samen maar gelukkig waaide de buien voor ons de goede kant op en hielden wij het droog.
Ook nu kregen we een afwisseling van landerijen en dorpjes voorgeschoteld om uiteindelijk aan te komen bij de Duitse militaire begraafplaats in Ysselsteyn, hier was een waterstop gepland.
Omdat we zover voor lagen op ons tijdschema was er genoeg tijd om te kijken op de begraafplaats waar zo’n 32000 Duitse slachtoffers van de eerste en vooral tweede wereldoorlog liggen begraven.
Opvallend om te zien was dat er heel veel gesneuvelden er jong waren en omgekomen zijn tegen het einde van de oorlog.
Het laatste stuk van de route verliep ondanks het slechte wegdek zonder enige complicaties.
Terug op de kazerne werd er gedoucht waarna we aan konden schuiven bij de “blauwe hap”

Nadat iedereen zich weer vol had gegeten was er nog één officieel momentje, het bollen shirt ging weer over naar een volgende wielerheld !
Philip had deze dag regelmatig naast Albert gereden en de indruk gekregen dat hij schrik had voor dag 2 omdat daar wat klimmetjes in voor zouden komen en hij niet zo’n klimmer is.
Om hem moed in te spreken en hem te motiveren kreeg Albert dus het shirt overhandigd.

Het bleef daarna nog lang gezellig in de KPL-mess en ook vandaag was het ingekochte bier weer allemaal op !

Donderdag 21 mei,
De koninginnenrit van deze ronde stond op het programma, een rit van 120 km verdeeld in drie blokken van 40 km.
King of the Mountains Albert zat vanaf het begin van de tocht helemaal voorin het peloton in het juiste wiel, namelijk die van ploegleider Dick, maar de eerste 40 km waren zo plat als een pannenkoek.
Het enige opletten op dit eerste stuk waren de schelpenpaden die we zo hier en daar onder de wielen kregen, op een gegeven moment reden we een stuk op wat we juist tijdens de verkenning hadden gedelete met het oog op de eventuele lekke banden wat op dit fietspad zou kunnen voorkomen, maar gelukkig was het mooi weer en lag het pad droog.
Bij de eerste koffiestop aangekomen ter hoogte van de Mookerplas kon je merken dat iedereen langzaamaan wakker werd en de hoeveelheid alcohol van de voorgaande avond weer op een aanvaardbaar laag niveau was aangekomen.
JP was zelfs zo wakker geworden dat hij herinnerde dat Philip vandaag zijn verjaardag vierde, op het terras werd hij dan ook uit volle borst toe gezongen.
Zoveel tijd als we de eerste dag overhadden, zo weinig was er vandaag, de tijd die doorgegeven was aan de lunchlocatie was iets te rooskleurig, we hadden dus maar tijd voor één consumptie met een lokale lekkernij, een soort vlaai met een buitenkant van een krentenbrood.
Na dit snel verorberd te hebben moesten we alweer op de fiets klimmen, na ongeveer 200 meter liep het pad in eens omhoog en werden de eerste hoogtemeters van de ronde genoteerd.
Albert die hier schrik voor had reed met de besten mee naar boven.
De bekende klimweggetjes van Groesbeek en omgeving kwamen in het parkoers voor en de klimmers onder ons konden hun hart ophalen.
Op één van de klimmen waar toch nog wel de nodige wind stond kwam Marleen bij Philip fietsen om hem uit de wind te zetten, geweldig zo’n fietsteam die elkaar helpt om de ritten te overleven.
Nadat we Groesbeek achter ons lieten reden we richting Duitsland om het Reichswald binnen te rijden, vanaf hier waren we ook op ons zelf aangewezen, de volgauto kon hier niet mee.
Hier reden we een prachtige lus van ongeveer 18 km waarin we begonnen met een mooie glooiende klim gevolgd door een afdaling richting het plaatsje Frasselt, vanuit dit plaatsje was er nog één kuitenbijtertje te overwinnen gevolgd door een welverdiende afdaling.
Iedereen genoot van dit prachtige stuk door het Reichswald, nu konden we onze weg vervolgen naar de lunchstop in de Diepen.
Hier stond een stevige lunch op het menu, halve haan, patat, salade en nog veel meer lekkere dingen, opvallend was dat Robert V. spontaan braakneigingen kreeg bij het aanzien van de kluif die op zijn bord lag, binnen de kortste keren was hij dan ook verdwenen.
De laatste 40 km van deze middag waren wederom zo plat als een pannenkoek, Dick en Ron loodste ons door het afwisselende land, er werd nog eenmaal in de remmen geknepen voor een plaspauze en waterstop.
Het laatste stukje van het parkoers kwam er een jonge renner ons voorbij en moest Robert even aanhaken om zijn kunnen laten zien aan de jeugd 

Na aankomst was het snel douchen en daarna aanschuiven bij het VIP-diner.
Ook hier werd wederom het lang zal hij leven voor Philip gezongen waarna hij het buffet opende.
Op het menu stond een internationaal buffet met voor elk wat wils.
Nadat de magen goed gevuld waren stonden de Tourdirecteuren van de Ronde van de Pipeline op om de aanwezige Vips te bedanken voor hun betrokkenheid en steun bij het organiseren van dit jaarlijkse evenement.
De Vips kregen uit handen van de Henk en Jean-Pierre een aardigheidje wat de dag ervoor was ingekocht bij de Brouwerij.
Albert had nog het genoegen om de bolletjestrui over te dragen aan een volgende fiets-gigant en zijn voorkeur ging uit naar de debutant, Hans B. dat dit ook maar weer een stimulans mocht zijn voor een verdere wielercarrière in het Ronde van de Pipeline team
Ook deze avond was het nog lang gezellig in de KPL mess.

Vrijdag 22 mei,
Wat gaat dat toch snel, de laatste dag van de ronde is weer aangebroken, ’s ochtend in het bedrijfsrestaurant was het opvallend rustig, de kilometers en de gezelligheid begonnen langzaam hun tol te eisen.
De rit van vandaag was maar 63 km maar in dit vlakke land waar altijd wind staat kan dit al een flinke spelbreker zijn.
Ook nu hielden Dick en Ron ons weer uit de wind, de rit naar Liessel verliep erg rustig, Albert kon maar weinig vertellen en dronk op de eerste 30 km zo ongeveer 12 bidons water leeg 
Op deze eerste 30 km leek het er ook op dat Marc zijn laatste kruid had verschoten, Marleen bood hulp aan om Marc een beetje te duwen waardoor Marc met een grijns op de fiets kwam te zitten, zeker nadat hij er opeens vandoor schoot en we een hoop gevloek en getier van Marleen hoorde nadat ze geflikt was.
Aangekomen bij cafetaria de Luc was er veel interesse in de bedrijfskledij van deze firma en in de sympathieke serveerster die ons voorzag van koffie/thee en het laatste stuk gebak van de ronde.
Het lukte de Belgische collega’s toch niet om een shirt los te peuteren en zo vertrokken we voor de laatste 30 kilometers richting de kazerne.
Onderweg hoorde we nog een anekdote die we jullie toch nog even door willen geven, in één der Belgische slaapkamers zag een collega ’s nachts licht branden op het toilet terwijl hij toch wist dat dit uit was gedaan, vreemd !
Dan toch maar even het licht uit gaan doen dacht hij, maar tot zijn verbazing zat zijn kamergenoot al slapend op het toilet !!
Aangekomen op de kazerne feliciteerden we elkaar met het behaalde resultaat van de afgelopen ronde, kort samengevat, 293 km met mooi weer, geweldige collega’s en slechts één lekke band.
Geweldig !!

Nog even douchen en lunchen in het bedrijfsrestaurant waarna het verzamelen was voor het legeringsgebouw en tourdirecteur Henk de certificaten aan een ieder overhandigde.
Helaas is het allemaal weer veel te snel gegaan en moesten we alweer afscheid nemen van elkaar maar met de hoop dat we elkaar volgend jaar weer zullen treffen voor de 28e editie ergens in België, we kijken er nu al naar uit.

De liefhebbers onder ons kunnen nog langskomen op 2 september op vliegbasis Eindhoven om met ons de Toertocht door de Kempen te rijden.