(klik op de foto voor een vergroting)
Zaterdag 11 april 2009,
Vandaag met mijn Toerclub Hoogvliet naar Veenendaal om daar de gelijknamige toertocht "Veenendaal - Veenendaal" te gaan rijden.
De weersvoorspellingen voor deze dag waren weer uitzonderlijk goed te noemen, 20 graden en windkracht 2, alles om weer een topdag te worden.
Helaas toen wij in Veenendaal aankwamen bleek helemaal niet dat het mooi weer zou worden, donkere wolken boven de utrechtse heuvelrug voorspelde niet veel goeds.
Sommige renners hadden dan ook wat moeite met het kiezen van de juiste kleding, raar want meestal hebben mannen hier geen last van!
Uiteindelijk werd er door de meeste toch voor een shirt met korte mouwen gekozen, tsjonge wat een vertrouwen hebben deze mannen in onze lokale weerman "Edje Aldus", maar er zijn er natuurlijk ook die niet zomaar blindelings op de weermannen en vrouwen afgaan en gewoon lekker de hele tocht rijden met een winterjack aan! Wel lekker afvallen op die manier.
De eerste paar kilometers waren gelukkig nog vlak en konden we nog even rustig met elkaar praten, maar dat duurde niet erg lang want de Amerongseberg was in aantocht en de groep viel snel uit elkaar in een clubje berggeiten en antiklimmers.
Uiteraard werd er op de top op elkaar gewacht en reden we weer als club verder en zo ging het de hele tocht door.
De hele tocht was het druk bevolkt op de (fiets)paden en was het dus goed opletten want een ongelukje zit in een klein hoekje, of misschien wel een klein bochtje, dat bleek ook wel toen we op een blubberig weggetje aankwamen, want daar lag het eerste slachtoffer.
Natuurlijk kon de rit niet verlopen zonder lekke banden, Sam was dit keer de gelukkige, we zagen een mooi veldje waar we mooi ongestoord de band konden vervangen, alleen wat was dat toch voor geur? Joepie de ......
We waren neergestreken op een honden uilaatplaats waar de nodige grote boodschappen in het gras lagen verspreid en natuurlijk moest iemand zijn wielerschoen met deze "creme" insmeren.
We hadden afgesproken om met z'n allen de 105 km te gaan rijden maar naarmate de rit vorderde gingen er steeds meer geluiden op om de 135 km maar te gaan rijden want dan zouden we de Posbank nog gaan krijgen als de kers op het toetje.
Maar na enig overleg op de rustplaats na zo'n 55 km is er toch maar besloten om gewoon de rit te rijden zoals we hadden afgesproken.
Sorry jongens, misschien een volgende keer!
Ook op de terugweg hadden de organisatoren (http://www.axa-valleirenners.nl/) weer een paar mooie klimmetjes in het parcour verwerkt, maar wat was ik blij dat ik de 105 km had gekozen want toen kilometer 100 naderde begon ik toch wel de vermoeidheid te gaan voelen, tja ik ben per slot van rekening niet voor niks een anti klimmer.
Alleen jammer dat de organisatie niet op drukke verkeerspunten een verkeersregelaar hadden staan want het bleek nog weleens moeilijk om door het drukke verkeer heen te komen, verder was het een mooie tocht door een heel mooi gebied.
Eenmaal weer terug in Veenendaal bij het clubgebouw van de AXA- valleirenners bleek weer eens wat een geluk we weer gehad hebben vandaag want het begon nu even flink door te regenen.
Vandaag 2 april weer eens lekker gefietst met mijn (oud) collega Hans Alias de "Grasparkiet", het was een leuk rondje van 57 km met veel wind.
De vogel trek is weer begonnen want deze grasparkiet heeft weer even zijn oude honk aan gedaan om lekker te gaan fietsen, we kunnen hem nu dus beter bestempelen als duif want die komen volgens mij weer altijd terug op het oude nest!
Om een uur of half elf vertrokken we voor een trainingsrit, we kozen ervoor om maar eerst tegen de wind in te gaan rijden en dat was voor ons richting het oosten dus richting Dordrecht en omstreken.
Het was wel ploeteren geblazen boven op die Hollandse dijken en de eerste drie kwartier werd er dan ook niet veel met elkaar gesproken, gewoonweg omdat we alle lucht in ons lichaam nodig hadden om de pedalen te laten ronddraaien.
Eenmaal bij de brug bij Dordrecht kregen we wat meer lucht omdat de wind nu wat gunstiger stond, we moesten wel weer even zoeken naar het juiste (fiets)pad om richting de "kiltunnel" te gaan, gelukkig waren er een paar dames die ons de juiste weg wezen.
Hierna vonden we snel de tunnel en doken we als een speer de tunnel in maar kropen we weer als een slak omhoog, want ja klimmen is nou eenmaal niet mijn "ding".
We reden nu weer richting Heinenoordtunnel waar mij weer een klim verrassing stond te wachten, de fietsers tunnel was afgesloten omdat er werkzaamheden waren aan de roltrappen, deze zijn al ongeveer een jaar lang afgekeurd.
Oke, dan maar door de langzaam verkeer tunnel, alleen heeft deze aan het einde nog een (on)prettige verandering in het stijgingspercentage. (lees nadeel)
Na de rit van gisteravond met mijn toerclubbie begon ik tijdens deze klim de beentjes toch wel te gaan voelen, dan maar op eigen tempo omhoog en Hans laten lopen, tja die heeft uiteindelijk ook heel wat minder vlees aan zijn botten om mee naar boven te sjouwen!
De laatste paar kilometers gingen letterlijk voor de wind en kwamen we weer met een goed gevoel terug op ons honk.
Hans bedankt dat je speciaal voor dit rondje het mooie brabant weer hebt verlaten, ik heb ondanks de vele wind weer ouderwets genoten.
