De slaapkamers zijn ietwat oubollig en het sanitair bevindt zich in andere blokken maar dat laten we niet aan ons hart komen. De keuken is meer dan behoorlijk en we krijgen ter plaatse een bar in eigen beheer ter beschikking. De weersvoorspellingen zien er redelijk goed uit: één dag regen en twee dagen zon… én iedereen heeft er zin in.

Na het installeren, krijgen we nog een rondleiding van onze ‘tourdirecteur’ Jean-Pierre. Wasgelegenheid genoeg… en we eindigen onze rondleiding in de bar voor een aperitiefje. Iets later gaan we eten waarna we ons klaarmaken voor een bezoekje aan een plaatselijke likeurstokerij. De sfeer zit goed. We krijgen ter plaatse uitleg over de verschillende likeuren en welke helende werkingen die likeuren wel niet hebben. Mensen die last hebben van spijsvertering, kunnen best enkele maanden (!) tante André ‘light’ slikken, zij die last hebben van speen, zouden best kiezen voor tante André 35°… ik weet alvast welke ik me moet aanschaffen…

Uiteraard kan je dat best allemaal eens proeven alvorens te kopen… en geproefd wordt er! Het één is al lekkerder dan het ander maar plakken, doen ze allemaal… De verhaaltjes van de gids zijn best grappig en aan elk verhaaltje hangt er wel een conclusie vast.

De rit terug naar de kazerne verloopt dan ook iets meer geanimeerd dan bij het vertrek.

Het is dan nog vroeg en dus trekt iedereen terug naar ons bar waar we goed bediend worden door Hans en Lucien, bijgestaan door Jean-Pierre. Er wordt nog stevig gelachen bij een lekkere frisse pint en voor we het goed beseffen, is het bedtijd.

De eerste rit 26/5: de havenroute:

Die ochtend duurt het wel even voor de meesten hun ogen open krijgen. Het bed ligt niet bij iedereen even comfortabel. Enkelen onder ons worden ’s nachts bovendien geplaagd met een kleine blaas.  Na een bezoek aan het sanitair en een verkwikkend ontbijt, zien de meeste renners er al veel beter uit. Op dat moment schijnt zelfs de zon nog.

Het duurt echter niet lang of er komen heel donkere wolken opzetten. Terwijl we buiten klaar staan om te vertrekken, begint het geleidelijk aan te regenen. Iedereen is gelukkig goed voorzien en de aangepaste kledij wordt nog snel aangetrokken.

We vertrekken richting Beveren-Waas en steken daarna de E34 over op weg naar Kallo. Na enkele kilometers zijn we al behoorlijk doorweekt. Het blijft regenen. Ik hoor regelmatig uitdrukkingen zoals ‘ik ben hier niet graag’ en ‘met wat zijn we in godsnaam bezig’ en ‘dit is niet meer plezant’… Met andere woorden: ge moet goed zot zijn om in zo’n weer te gaan fietsen!  Eens voorbij Kallo volgen we de Schelde via Kallo-sluis, het fort Liefkenshoek en het Deurganckdok. Wat verder in Doel maken we onze eerste stop aan de Scheldemolen. Blij dat we even kunnen schuilen, wringen we ons uit of doen een droog pak aan. We worden zeer goed ontvangen. We krijgen koffie en een koek voorgeschoteld. De meeste fietsers krijgen het terug warm (op enkele uitzonderingen na, hé Frans en Philip…). De koffie doet in ieder geval goed, dat is als je de tas een beetje stil kon houden, en na een goed halfuur zitten we terug op de fiets. De regen en de lekke banden hebben voor de nodige vertraging gezorgd waardoor we genoodzaakt zijn de route een stukje in te korten. We rijden Nederland binnen (Prosperpolder) maar in plaats van over de dijk van de Schelde te rijden, gaan we over Grauw tot in Hengstdijk waar we ons middagmaal krijgen. We hebben nu toch al een zestigtal kilometer achter de kiezen. De zaak waarvan sprake, noemt de Vogel. Ook hier worden we geweldig goed ontvangen. De haard brandt en elke verkleumde fietser maakt hiervan gebruik om de kledij te drogen en zelf terug op temperatuur te komen. Er staat een buffet klaar met keuze uit vis en vlees. Verder staat er soep en hebben ze frietjes voorzien. Daar nog een gepast drankje bij en de inwendige mens is weer verwend.

Ondertussen is het niet meer aan het regenen wat het een stuk aangenamer maakt om terug de fiets op te springen. Via Vogelwaarde en Heikant rijden we terug naar België. Eens terug over de E34 rijden we Stekene binnen en komen op de fietsroute uit. Ter hoogte van het oude Zomerhuis stoppen we nog eens voor een verfrissing in de plaatselijke tennisclub. Ook hier worden we vlot bediend door een plaatselijke schone deerne…  Wat was haar naam ook weer…?  Veel hilariteit en Dick is wel héél geïnteresseerd…

Even later zitten we terug op de fiets en is het opletten voor de paaltjes waarmee de fietsroute is afgezet. Via Sint-Gillis-Waas en Nieuwkerken zijn we spoedig terug in de kazerne waar een lekkere warme douche de kou en de regen snel doen vergeten. We hebben deze dag toch nog 105 km gereden. De regen heeft wel voor enkele lekke banden gezorgd en de remblokken hebben zwaar afgezien waardoor sommigen toch een bezoekje moeten brengen aan de plaatselijke fietsenmaker. We mogen spreken van een moeilijke en zware start maar de weervoorspellingen zijn voor de volgende twee dagen een stuk gunstiger. Iedereen heeft uiteraard honger. Een stevige portie spaghetti is dan ook meer dan welkom. En daarna naar de bar…

Jean-Pierre heeft met Albert, jawel, hij is er ook weer bij, een spetterende avond voorzien met muziek en zang. Bovendien verjaart Frans. Hij presenteert ons een glas bubbels zodat de sfeer er snel inzit.

Het wordt een soort karaoke. Albert heeft tekst voorzien. Bedoeling is dat iedereen een lied kiest uit een lijst en dan luidkeels meezingt. Frans mag, voor zijn verjaardag, de spits afbijten. Onbeschrijflijk, je moet het meegemaakt hebben…

Kortom, ambiance in de keet. Niemand herinnert zich nog de regen en de kou. Jos blijkt zelfs een echt podiumbeest te zijn, hij gaat tot tweemaal toe de tafels op voor een show-ke. Zoals elk jaar heeft Vic ook dit jaar het licht gezien. Iedereen gaat plat op de buik van het lachen. Het is weer een avondje om nooit meer te vergeten. Velen onder ons verleggen hun grenzen en zullen het ’s anderdaags gevoeld hebben. De laatste plakkers doen zelfs nog een ‘marie-louise’ op de tafels. Het is al gauw middernacht. Tijd om te gaan slapen want morgen doen we een langere rit.

Dag twee 27/5: De Mira route

Deze nacht heeft iedereen (of toch bijna) blijkbaar beter geslapen… hoe zou dat komen?  Vandaag doen we een iets langere rit. We zien dat de zon schijnt en het belooft ook iets warmer te worden. Een stevig ontbijt zal ons de nodige energie geven.

We vertrekken ook vandaag rond 9 uur. Deze keer rijden we via Nieuwkerken, Sint-Pauwels en Sinaai naar Eksaarde. In Sinaai missen we onze afslag maar Marc heeft die snel terug gevonden. De kasseien onderweg zijn voor sommigen een ware kwelling (!), voor anderen een uitdaging om er een versnelling uit te persen. Koen is zichtbaar in vorm. Na ongeveer 25 km komen we aan in het Veldcafé. We nemen hier een koffie, of iets anders, op een gezellig en groot terras. Enkele fietsen kunnen worden nagekeken. De bediening verloopt iets minder vlot maar de interesse voor Ingrid, die naam ken ik wél, is daarom niet minder groot.

We zitten spoedig terug op de fiets en doen nog een spurtje tot in Wachtebeke waar we ons middagmaal voorgeschoteld krijgen. Ook hier is het eten weer heel lekker en zijn de batterijen snel opgeladen. De derde etappe van de dag is de langste. We vertrekken dan ook op tijd. De rit gaat richting Mendonck, Zaffelare, Lochristi, Heiende, Lokeren, Zele, Hamme en Elversele tot in Tielrode. Buiten een korte plaspauze wordt deze etappe in één stuk afgehaspeld. Toch wel een rit van meer dan 40 km. Ook het vermelden waard is dat we in Elversele de gerenoveerde ‘Mira brug’ nemen om de Durme over te steken. Ooit in lang vervlogen tijden heeft Willeke Van Amelrooy hier, aan de zijde van Jan Decleir, haar mooiste kant laten zien in de gelijknamige film. De brug zelf dateert van 1900, is ondertussen geklasseerd als monument en is sinds de renovatie enkel nog toegankelijk voor voetgangers en fietsers. Dit geheel terzijde…

Het laatste stuk tot in Tielrode gaat langs de dijk van de Durme, een mooie omgeving in de natuur waar het heerlijk is om te wandelen of te fietsen. We stappen dan ook af in een toeristische trekpleister: het Veer in Tielrode. Dit café heeft de ideale ligging vlak langs de dijk en toch bereikbaar langs de andere kant voor wagens. Het terras staat bekend als één van de gezelligste uit de streek. Ook wij kunnen hier dus niet aan voorbij.

Het kost dan ook enige moeite om sommigen onder ons nog op de fiets te krijgen… de verwittiging ‘nog 5 minuten’ wordt door een enkeling onthaald op het gooien van nootjes…

Het laatste stuk is eigenlijk de moeite niet meer maar toch zit er nog een stuk ‘vals plat’ in. Voor enkele renners onder ons een zware dobber. Gelukkig komt al snel de kazerne in zicht zodat iedereen zich kan opfrissen en eten. We hebben er toch ongeveer 125 km op zitten.

Veel tijd is er niet, het eten wordt geserveerd vanaf half zes en de directeurs van beide divisies vereren ons met een bezoek. Ook de kwartier commandant is ingegaan op de uitnodiging. De sfeer is, in vergelijking met de avond ervoor, een heel stuk rustiger. Zouden daar de kilometers op de fiets voor iets tussen zitten?

De meeste coureurs gaan vandaag toch iets vroeger slapen en hopen op een goede nachtrust. Morgen de laatste van de drie…

Zoals elke morgen is het vrij stil bij het wakker worden. Even opfrissen en dan naar het ontbijt. Bedoeling is toch op tijd te vertrekken. Niet dat rit vandaag zo lang is maar we keren niet terug naar Haasdonk. Vandaag rijden we naar Leuven. Dus eerst inpakken, opladen en dan klaar voor ‘le départ’.

We vertrekken richting Temse en nemen terug de dijk langs de Durme tot aan de Mira brug. Daar steken we de Durme terug over en rijden tot op een plein in Hamme vlak bij het sportcomplex waar we een pauze inlassen om ons te bevoorraden. Het weer zit mee, de zon schijnt en geeft lekker warmte. De rit kan snel verder gezet worden. We fietsen rond Moerzeke via de dijken langs de Schelde. Weer een prachtige omgeving van water en schorren. In Kastel nemen we de overzet. Allemaal de boot op en over naar Baasrode. Vandaar is het niet zo ver meer naar de middaghalte. Het gaat net niet langs onze depot van Baasrode maar wel via Opdorp en Malderen tot in Steenhuffel: de Palm. De zon schijnt en een terraske met een frisse Palm in de hand is dan ook verleidelijk. Ook het eten is best lekker zodat het vermoeide lichaam terug wat energie krijgt. Voldaan vervolgen we onze weg richting Breendonk. De verleiding is ook hier groot, we passeren de brouwerij van Duvel. Wellicht zou dit teveel van het goede zijn.

We steken dan maar rechtstreeks de A12 over en rijden verder naar Tisselt. Na een kort stukje langs het kanaal van Willebroek naar Brussel fietsen we langs het kasteel Ekspoel, Laar, Zemst, Weerde en Schiplaken tot aan het kanaal Leuven Dijle. Nu is het echt niet ver meer. Marc Van Ryne zit nog fris en trekt dan maar even het tempo op. Het praten op de fiets gaat al wat minder vlot voor enkelen (hé Tony…). Dus toch nog een laatste halte met een laatste bevoorrading voor het laatste stukje tot in de kazerne van Leuven.

Moe en voldaan fietsen we binnen waar een lekkere douche ons wel zal verfrissen.

Uiteraard hoort er nadien een hartelijk afscheid bij mét de traditionele oorkonde.

Misschien nog even iets gaan drinken…?

Het was weer een schitterende tour met fraaie en afwisselende landschappen.

Denk maar aan het contrast van de haven met aan de andere kant het poldergebied op de eerste dag, de kasseien (auw) op de tweede dag en natuurlijk de gezellige café’s, de kanalen op de derde dag én de Palm natuurlijk…

Ook de avondjes in Haasdonk zal ik niet snel vergeten… Ik had Frans nog nooit horen zingen (auw), Vic die weer in vorm was (stevige toog wel…) en niet te vergeten: tante André!!

We weten alvast met zekerheid dat we nooit meer naar dezelfde kazerne terug kunnen, ‘de Westakkers’ gaat dicht. Dus voor onze onberispelijke naam moeten we ons ook al geen zorgen maken…

Het jaarlijkse weerzien met de Nederlandse collega’s was weer hartelijk, Henk heeft ons allen verrast op de fiets…

Dit alles zouden we nooit hebben kunnen meemaken zonder de ongelooflijke inzet van onze crew Hans en Lucien die zowel onderweg als ’s avonds steeds klaar stonden voor de renners. En dank zij de organisatietalenten van onze tourdirecteur JP en zijn rechterhand Marc hebben we kunnen genieten en afzien van een geweldig mooie driedaagse…