(klik op de foto's voor een vergroting)
De organisatoren van dit evenement, dat toevallig gelijk plaats vond met de jaarlijkse DPO saamhorigheids dag, had een mooi stuk parkoers uit gezet via de z.g. knooppunten route,s. De organisator van dit evenement R. Zuiderwijk ook wel IT genaamd heeft kosten nog moeite gespaard om de lokale burgers te verzoeken om geen tractoren en andere landbouw voertuigen op het parcours teplaatsen, en dat was hem gelukt. De wegen lagen er als een biljartlaken bij. Na ongeveer 20 Km fietsen doemde hij dan op de "afsluitdijk"
Een rechte lijn door Nederland die Friesland met Noord-Holland verbind sinds 1932 met een lengte van 30 Km. De renners bleven lekker aan de dijkvoet rijden zodat ze de Waddenzee niet konden zien en dus ook niet naar de zeehondjes konden gaan kijken. Na enkele kilometers was daar het eerste stoppunt “De Breezanddijk” daar werd even een kleine drinkstop ingelast en daar kwam de altijd aanwezige tourdirecteur van “De Ronde van de Pijpline” Henk Tegel de renners nog wat moed inspreken met zijn gevleugelde woorden “ Nog 1 minuut”
Na de stop gingen ze weer op pad naar Den Oever om daar de lunch te gebruiken in de "Zingende wielen" ( zie http://www.zingendewielen.com/ ) de naam is puur toeval want de renners hebben de hele etappe diverse liederen gezongen. De uitstekend verzorgde lunch stond natuurlijk in het kader van veel vitaminen en koolhydraten. Na de lunch werd tegen wind de terugreis naar Lollum ingezet, met natuurlijk op kop van het peloton de tijdrijder Leo (The Judge) Nulkes. Ook werden op de dijk enkele ontsnappingen ingezet door Ron Vonkie Slingerland maar deze werden teniet gedaan door de IT en De Grasparkiet. Na enkele kilometers in de welbekende waaier gereden te hebben ging de groep door naar Lollum. Daar kwamen zij om 16.00 uur weer aan om de fietsen in te laden en zich te vervoegen bij hun collega’s op de Vliegbasis Leeuwarden om de DPO-Dag verder met hun mee te maken. Het was een geslaagde dag.
De voorbereiding was eigenlijk het beste te omschrijven als "gekkenwerk", Hans en Philip hadden de avond ervoor nog een avonddienstje gedraaid en ja dan lig je als je thuis komt niet direct in je mandje terwijl dat wel moest want de wekker zou gewoon om 05.00 aflopen. En na de tocht stond er voor ons ook weer een nachtdienst gepland, dus van uitrusten zou geen sprake zijn. Ook Ron zijn voorbereiding was niet optimaal, hij was nog maar kort geleden teruggekeerd van zijn vakantie en had al een maand zijn fiets niet aangeraakt.
Maar ja zo mooie rit laat je niet lopen dus waren Ron en Philip om 06.00 uur op het depot om te vertrekken richting Wouw om daar Hans op te halen.Ron had semafoondienst dus ook gelijk een DPO auto tot zijn beschikking, ideaal, precies plek voor 3 fietsen.
Onderweg naar de vliegbasis Eindhoven met behulp van de TomTom moest ik ineens aan onze Belgische collega Marleen denken, misschien is het een idee om haar te introduceren bij deze navigatie fabrikant want zij gaf in de afgelopen ronde van de pipeline ook telkens de richting aan, met LINKSSSS en RECHTSSSSS, volgend jaar toch maar eens vragen of ze er interesse in heeft !Eenmaal bij de vliegbasis aan gekomen werden wij aangenaam verrast met een grote hoeveelheid busjes met het kenteken beginnend met KO-**-** , ik ben meteen op zoek gegaan om te kijken of onze eigen Toerdirecteur misschien stiekem aanwezig was.
Nadat we onze fietsen in elkaar hadden gezet en we ons hadden omgekleed vertrokken we vol goede moed voor deze ronde van 120 km, al snel kwam het zonnetje door de wolken heen en wisten we dat het weer een top fietsdag zou gaan worden, of toch een tobdag!
De eerste kilometertjes gleden onder onze banden door en ongemerkt ging het tempo omhoog, af en toe moesten we Ron zelfs tot de orde roepen want deze jonge hond had de smaak te pakken.Maar de ervaring van de voorgaande jaren had ons geleerd dat we niet hard weg moesten gaan anders zouden we vanzelf die man met de hamer tegenkomen.
Na zo'n 18 km bereikte we het beruchte weggetje met kasseien, op deze strook maakte Hans zoveel kabaal dat Ron en Philip zich af vroegen wat er met hem aan de hand was, helaas kunnen we daar niet over uitwijden maar het had iets te maken met een klokkenspel !
nadat we de eerste 30 km hadden afgelegd moest er een sanitaire stop worden gemaakt aan de bosrand/weiland, op dit weiland stond mais en ik ben er nu eindelijk achter hoe ze gezoute popcorn maken (zie foto)
Na deze kleine pauze vertrokken we weer richting onze lunchafspraak het mooie café "D'n Ouwe Brandtoren". http://www.ouwe-brandtoren.nl/
Maar we waren nog maar net onderweg toen ik net achter Hans fietse en zag dat er iets uit de bomen op zijn shirt viel, hans voelde dit ook en keek verbaasd op, hij was bescheten! Kwam dit door een schijtlijster of was het toch een grasparkiet die wraak wilde nemen omdat hij dit jaar nog niet in het gras is beland, helaas zullen we hier nooit achter komen.
Nadat we 75 km hadden afgelegd konden we ons lunchpakketje gaan verorberen op een zon overgoten terras, de toerclub verwende ons met goed belegde broodjes, sportdrank en mueslirepen.
Na een halfuurtje zijn we met een volle maag toch maar weer opgestapt, er werd hier niet iedere keer geroepen door de toerdirecteur dat we nog maar 2 minuutjes hadden, da's toch wel relaxed.We hadden nog zo'n 45 km voor de boeg om te gaan genieten, we peddelde er rustig op los totdat Ron die man langs de kant niet had gezien, hij stond er toch echt ik heb hem zelf gezien die man met de hamer, alleen Ron kon hem niet meer ontwijken, dus moesten we een tandje terug, want u weet samen uit, samen thuis.
Nadat we 90 km weg hadden moesten we een drukke provinciale weg oversteken en Hans en Philip deden dit dan ook, alleen Ron gaf op dat moment een brul die door merg een been ging en boven al het vracht verkeer uit kwam. Wat was er gebeurd, Ron had natuurlijk al die klap van de hamer moeten incasseren en nu kreeg hij ook nog een kramp aanval, net voor de kruising was hij op de pedalen gaan staan en kon hij z'n benen niet meer bewegen. Net voor de drukke weg kwam hij tot stilstand en probeerde hij zijn voeten aan de grond te zetten, maar helaas voor hem kon hij niet meer op z'n benen staan en lag hij dus midden op weg in een hele vreemde houding. Al snel kwam er een mede toerfietser aan die dacht dat hij gevallen was, even later kwam er een duits gezin op de fiets eh pardon fahrrad langs die vroegen "was ist passiert" oh niks aan het handje dat doet ie altijd, maar eigenlijk meestal als er slagbomen in de buurt zijn. Sorry Ron, petje af, zonder voorbereiding 120 km rijden dat is echt een topprestatie. Eenmaal weer overeind zijn we rustig een klein stukje doorgereden naar de visvijver waar wij (Hans en Philip) op onze eerdere edities even tot rust konden komen. De laatste 25 km hebben we heerlijk rustig uitgereden. Na de tocht werden we aangenaam verrast door een blauwe hap die we geserveerd kregen, zo konden we heerlijk weer even op krachten komen, daarna lekker douchen en nagenieten van weer een mooie ronde. Beleef een klein stukje van de rit mee door het onderstaande filmpje en de foto's te bekijken.
