dinsdag 17 januari 2012
Volgens de geleerden was het maandag de meest deprimerende dag van het jaar, dus dan maar weer snel op de fiets springen om niks van deze "Blue Monday" mee te krijgen :-)
Wederom reed ik naar de Hoekse Waard waar ik afgelopen vrijdag ook al rond had gereden, echter deze keer nam ik de route rond de binnenmaas.
Dit is een rondje langs onbekende gehuchten en mooie polders waar je nog kan genieten van de rust dichtbij de randstad.
Zo reed ik langs de zuidkant van dit meer waar je normaal gesproken weinig tot geen mensen tegen komt, zo ook nu dacht ik.
Aangezien het toch wel wat fris was en ik mijn thee uit de bidon zo goed als leeg had gedronken moest ik (waarschijnlijk vanwege de kou) een sanitaire stop maken, in de verte zag ik een paar mooie knotwilgen staan die ik zou verblijden met de warme inhoud van mijn blaas. Net op tijd was ik weer klaar want in enen uit het niets duikt daar een "flik" op, hij keek wel even maar zei gelukkig niets, toevallig had ik laatst gehoord wat het boete bedrag voor "wild plassen" is, dat ligt zo rond de 90 euro, dat vind ik toch een duur plasje, pfffff wat een opluchting (beide).
Op de heen en ook weer op de terugweg ben ik door de Heinenoordtunnel gereden zodat ik toch ook weer een klein klimmetje te pakken had, je moet per slot van rekening klein beginnen.
Aan de andere kant van de oude maas reed ik verder door Barendrecht waar een mooi fietspad ligt tussen woonwijk en industrieterrein, hier eindigde ook bijna mijn fietsplezier voor 2012, een of andere malloot die net met zijn Ikea spulletjes de rotonde over kwam vliegen nam namelijk niet de moeite om mij voorrang te verlenen terwijl ik die wel had, al scheldend schoot hij er weer vandoor, mij achterlatend met een verhoogde hartslag en een extra shot adrenaline, wat dan wel weer prettig was om verder te trappen.
Gelukkig is de rit toch weer goed afgelopen en was het voor mij zeker geen "Blue Monday" ,ik heb weer genoten.
Wederom reed ik naar de Hoekse Waard waar ik afgelopen vrijdag ook al rond had gereden, echter deze keer nam ik de route rond de binnenmaas.
Dit is een rondje langs onbekende gehuchten en mooie polders waar je nog kan genieten van de rust dichtbij de randstad.
Zo reed ik langs de zuidkant van dit meer waar je normaal gesproken weinig tot geen mensen tegen komt, zo ook nu dacht ik.
Aangezien het toch wel wat fris was en ik mijn thee uit de bidon zo goed als leeg had gedronken moest ik (waarschijnlijk vanwege de kou) een sanitaire stop maken, in de verte zag ik een paar mooie knotwilgen staan die ik zou verblijden met de warme inhoud van mijn blaas. Net op tijd was ik weer klaar want in enen uit het niets duikt daar een "flik" op, hij keek wel even maar zei gelukkig niets, toevallig had ik laatst gehoord wat het boete bedrag voor "wild plassen" is, dat ligt zo rond de 90 euro, dat vind ik toch een duur plasje, pfffff wat een opluchting (beide).
Op de heen en ook weer op de terugweg ben ik door de Heinenoordtunnel gereden zodat ik toch ook weer een klein klimmetje te pakken had, je moet per slot van rekening klein beginnen.
Aan de andere kant van de oude maas reed ik verder door Barendrecht waar een mooi fietspad ligt tussen woonwijk en industrieterrein, hier eindigde ook bijna mijn fietsplezier voor 2012, een of andere malloot die net met zijn Ikea spulletjes de rotonde over kwam vliegen nam namelijk niet de moeite om mij voorrang te verlenen terwijl ik die wel had, al scheldend schoot hij er weer vandoor, mij achterlatend met een verhoogde hartslag en een extra shot adrenaline, wat dan wel weer prettig was om verder te trappen.
Gelukkig is de rit toch weer goed afgelopen en was het voor mij zeker geen "Blue Monday" ,ik heb weer genoten.
zondag 15 januari 2012
Ja u leest het goed, vrijdag de dertiende, en uitgerekend op deze ongeluksdag (btw ik geloof er niet in) ben ik weer op de fiets gestapt om een begin te maken aan het seizoen van het jaar 2012. Na veel wind en regen was het vandaag een keertje droog en ik hoefde pas vannacht te gaan werken dus had ik geen excuus meer om de fiets te laten staan, vandaag moest het gaan gebeuren. Voorzichtig blies ik al het stof van de fiets, zette de banden op druk, trok ik een strak pak aan, en ja die zat nog strakker na al die oliebollen en appelbeignets van de afgelopen kerst en jaarwisseling.
De laatste keer dat ik op de racefiets zat was november vorig jaar, dat was dus best wel even wennen en ook merkte ik al vlug wat 2 maanden niks doen met je conditie doet, die verdwijnt als sneeuw voor de zon !
Zo begon ik dus aan mijn eerste (kleine) rondje van 2012, ik koos een bekend vast kort rondje door de polders van de Hoekse Waard van zo'n 45 km.
Eerst moest ik mijn domiclie zien te verlaten door de Spijkenisserbrug te beklimmen die toch wel een stijgingspercentage heeft van 2-2,5 %, pffffff al snel wist ik weer waar mijn longen zich bevonden :-)
Het eerste stuk fietspad door de polder lag er schitterend schoon geregend bij, af en toe een nat stuk waar de dijk het water niet kon vast houden maar er was goed te fietsen.
Op naar de eerste stop, een overvaart met het pontje naar Nieuw Beijerland waar het echte "polderen" zou gaan beginnen, ik verbaas me nog steeds dat hier geen brug of tunnel ligt, want als je twee pontjes aan elkaar vastknoopt dan rij je zo naar de overkant, maar dat terzijde.
Ik vervolgde mijn route naar Oud Beijerland waar ik even door het centrum van het dorp moest kruisen om weer bij het natuurgebied "klein profijt" te komen, dit is een zoetwatergetijde gebied waar een mooi fietspad langs en doorheen loopt.
Vandaag kreeg ik het gevoel dat het was overgenomen door alle hondenbezitters uit de omgeving, al slalommend moest ik me een weg zien te banen naar een meer verlaten stukje, maar daar lag al weer een ander probleem.
Dit laatste stukje polder met veel akkergronden was nog niet zo lang geleden door één van de boeren uit de polder omgeploegd en zodoende had het fietspad ook een modderbadje gehad, en mijn fiets en ik nu dus ook, als een echte Lars Boom ploegde ik door de klei naar de Heinenoordtunnel waar ik mezelf op de proef stelde door de afdaling/beklimming van een helling van 6,7 %.
En dan te bedenken dat we dit jaar richting de Ardennen gaan, daar is dit een aanloopje voor de echte beklimming, hopelijk hebben onze Belgische collega's dit jaar een grote bezemwagen ter beschikking want dit hellinkje was al afzien voor mij :-)
Het laatste stukje naar huis voelde ik toch wel een klein beetje vermoeidheid, er is dus nog een lange weg te gaan naar een betere conditie, maar we hebben dan ook nog wel plusminus 120 dagen om hierin verandering in aan te brengen.
Zo staan er nog een paar toertochten op het programma en gaan we nog met de Hollandse collega's Limburg verkennen.
Maar ondanks dat ik wat opstartproblemen heb smaakt het wel naar meer, laat de lente maar vroeg beginnen !!!