dinsdag 25 januari 2011
Zoals jullie nu wel bekend zal zijn gaan we dit jaar op de veluwe en omstreken onze ronde afwerken en daar vinden we ook de "Posbank" welke is verkozen tot mooiste top van Nederland
Lees hieronder een hoofdstuk uit het boek, de Nederlandse toppen top 40, in dit boek wat ik al eerder op dit weblog naar voren heb gebracht worden de 40 mooiste klimmetjes voor wielertoeristen beschreven.
Keer de Emma Piramide de rug toe en klauter trainende streekbewoners als John Jansen van Galen en Erik Breukink tegemoet. Zwoeg over de treiterig lange stukken vals plat van de Beekhuizenseweg, weg van dit voorportaal van grotere hoogten naar de top van de Zijpenberg. Hier ligt met ruim 103 meter zo wat het hoogste punt van de Posbank, een heideachtige hoogvlakte, even verderop doeltreffend de Tafelberg genaamd. Het dak van deze stuwwal is het Veluwemassief.
In Rimpels in het vlakke land doceert Marc van den Broek over deze heuvels, die hij als de hoogste van ‘Neder-land’ afficheert. Het Zuid-Limburgse land telt hij niet mee, die toppen daar zijn ‘bergen’. Dit is opmerkelijk: het onderscheid tussen de heuvels en bergen in Nederland zit hem dus in de geologie; de heuvels zijn glaciaal gevormd en de bergen in het Limburgs land zijn op andere wijze veroorzaakte vervormingen van de aardkorst. In het Veluwemassief vallen vooral de dalen op:
‘Behalve het uitzicht over de wijde omgeving zijn hier merkwaardig gevormde droge dalen te bewonderen. Ze lijken in niets op een normaal rivierdal. Bij de Posbank, hét wandelgebied voor vergrijzend Nederland en de streek waar oudere mannen op racefietsen zich afbeulen, zijn die zogeheten periglaciale dalen het best te bekijken. (…) De Veluwe is gevormd in de voorlaatste ijstijd, de periglaciale dalen in de laatste. Toen kwam het gletsjerijs niet tot in Nederland, maar het was wel zo koud dat de bodem deels bevroor. De neerslag die in de vorm van sneeuw of regen op de hellingen viel, kon niet wegzakken en stroomde in de zomer over de bevroren bodem weg. Bovendien ontdooide daarbij de toplaag, die vervolgens als een stroom van blubber de helling afvloeide.
Periglaciale dalen zijn veelal asymmetrisch. Een van de verklaringen is dat de zuidhelling, waar de zon de meeste invloed heeft, sneller droogde. De noordhellingen bleven langer nat en zijn minder steil doordat het doordrenkte bodemmateriaal makkelijker naar beneden gleed. Overal waar ten tijde van de laatste ijstijd in Nederland reliëf was, zijn dit soort dalen, die nu geen water meer vervoeren, gevormd. Het exemplaar bij de Posbank boven Rheden is een van de mooiste. De vegetatie draagt daartoe bij.’
‘Opgroeien op steenworp afstand van de Posbank betekent opgroeien in de natuur,’ zegt Ella Schadd-de Boer, geruime tijd wethouder en in 2004 korte tijd burgemeester van de gemeente Rheden. ‘En zoals ieder mens hecht aan zijn roots, of dat nu een onbewoond eiland of een nieuwbouwwijk is, zo ben ik gehecht aan de natuur op en rondom de Posbank. Als ik mezelf afvraag waar deze band nu eigenlijk uit bestaat, merk ik dat ik direct, als vanuit een reflex, diep inadem. En ik geloof dat dit het is: de geuren, de kleuren en de geluiden van deze prachtige omgeving zijn voor mij pure levensenergie.’
‘Van mijn moeder leerde ik oog te hebben voor details en de historische kanten van het gebied,’ vervolgt ze. ‘Stil werden we van de verhalen waar de gedenksteen in de buurt van de brandtoren op het Rozendaalse Veld naar verwijst. Op het allerhoogste punt van de gemeente Rheden is deze steen te vinden met de tekst: lager kan een mens niet zakken. Een verwijzing naar het radiobaken dat de bezetters in de Tweede Wereldoorlog op deze plaats gebruikten voor het regelen van het vliegverkeer. De gedenksteen aan de veerstoep in Dieren, geplaatst op juist het laagste punt in de gemeente, stond symbool voor hoe het wel moest: hoger kan een mens niet stijgen.’
Lees hieronder een hoofdstuk uit het boek, de Nederlandse toppen top 40, in dit boek wat ik al eerder op dit weblog naar voren heb gebracht worden de 40 mooiste klimmetjes voor wielertoeristen beschreven.
(ISBN 978 90 388 9101 9)
Posbank
Keer de Emma Piramide de rug toe en klauter trainende streekbewoners als John Jansen van Galen en Erik Breukink tegemoet. Zwoeg over de treiterig lange stukken vals plat van de Beekhuizenseweg, weg van dit voorportaal van grotere hoogten naar de top van de Zijpenberg. Hier ligt met ruim 103 meter zo wat het hoogste punt van de Posbank, een heideachtige hoogvlakte, even verderop doeltreffend de Tafelberg genaamd. Het dak van deze stuwwal is het Veluwemassief.
In Rimpels in het vlakke land doceert Marc van den Broek over deze heuvels, die hij als de hoogste van ‘Neder-land’ afficheert. Het Zuid-Limburgse land telt hij niet mee, die toppen daar zijn ‘bergen’. Dit is opmerkelijk: het onderscheid tussen de heuvels en bergen in Nederland zit hem dus in de geologie; de heuvels zijn glaciaal gevormd en de bergen in het Limburgs land zijn op andere wijze veroorzaakte vervormingen van de aardkorst. In het Veluwemassief vallen vooral de dalen op:
‘Behalve het uitzicht over de wijde omgeving zijn hier merkwaardig gevormde droge dalen te bewonderen. Ze lijken in niets op een normaal rivierdal. Bij de Posbank, hét wandelgebied voor vergrijzend Nederland en de streek waar oudere mannen op racefietsen zich afbeulen, zijn die zogeheten periglaciale dalen het best te bekijken. (…) De Veluwe is gevormd in de voorlaatste ijstijd, de periglaciale dalen in de laatste. Toen kwam het gletsjerijs niet tot in Nederland, maar het was wel zo koud dat de bodem deels bevroor. De neerslag die in de vorm van sneeuw of regen op de hellingen viel, kon niet wegzakken en stroomde in de zomer over de bevroren bodem weg. Bovendien ontdooide daarbij de toplaag, die vervolgens als een stroom van blubber de helling afvloeide.
Periglaciale dalen zijn veelal asymmetrisch. Een van de verklaringen is dat de zuidhelling, waar de zon de meeste invloed heeft, sneller droogde. De noordhellingen bleven langer nat en zijn minder steil doordat het doordrenkte bodemmateriaal makkelijker naar beneden gleed. Overal waar ten tijde van de laatste ijstijd in Nederland reliëf was, zijn dit soort dalen, die nu geen water meer vervoeren, gevormd. Het exemplaar bij de Posbank boven Rheden is een van de mooiste. De vegetatie draagt daartoe bij.’
‘Opgroeien op steenworp afstand van de Posbank betekent opgroeien in de natuur,’ zegt Ella Schadd-de Boer, geruime tijd wethouder en in 2004 korte tijd burgemeester van de gemeente Rheden. ‘En zoals ieder mens hecht aan zijn roots, of dat nu een onbewoond eiland of een nieuwbouwwijk is, zo ben ik gehecht aan de natuur op en rondom de Posbank. Als ik mezelf afvraag waar deze band nu eigenlijk uit bestaat, merk ik dat ik direct, als vanuit een reflex, diep inadem. En ik geloof dat dit het is: de geuren, de kleuren en de geluiden van deze prachtige omgeving zijn voor mij pure levensenergie.’
‘Van mijn moeder leerde ik oog te hebben voor details en de historische kanten van het gebied,’ vervolgt ze. ‘Stil werden we van de verhalen waar de gedenksteen in de buurt van de brandtoren op het Rozendaalse Veld naar verwijst. Op het allerhoogste punt van de gemeente Rheden is deze steen te vinden met de tekst: lager kan een mens niet zakken. Een verwijzing naar het radiobaken dat de bezetters in de Tweede Wereldoorlog op deze plaats gebruikten voor het regelen van het vliegverkeer. De gedenksteen aan de veerstoep in Dieren, geplaatst op juist het laagste punt in de gemeente, stond symbool voor hoe het wel moest: hoger kan een mens niet stijgen.’
vrijdag 14 januari 2011
Klik op de afbeelding voor een vergroting.
vrijdag 7 januari 2011
Eindelijk mogen we de locatie van de Ronde van de Pipeline voor 2011 prijsgeven.
Momenteel is er op dit terrein een grote renovatie aan de gang maar de legerings gebouwen zijn klaar.
Direct nadat we terug waren van de ronde van 2010 zijn we gaan zoeken naar een geschikte locatie waar we onze ronde van 2011 kunnen afwerken.
Meerdere kazerne's werden benaderd maar helaas, er was geen plekkie vrij, zelfs het mooie zuidkamp waar we in 2008 al eens gelogeerd hadden moest een NEE verkopen.
Maar gelukkig bracht de Koninklijke Marchaussee ons een goed bericht, we moesten wel geduldig zijn want afgelopen week werd ons pas het definitieve positieve antwoord gegeven.
Meteen slaakte wij een zucht van verlichting, een kleine "hoera" stemming was er wel te bespeuren, maar de champagne hebben we nog maar even dicht gelaten.
Toerdirecteur Henk draait nu op volle toeren, draaiboeken van voorgaande jaren worden weer uit de (pc) kast gehaald en in een nieuw jasje gestoken, begrotingen moeten worden gemaakt, en aanmeldformulieren moeten worden opgestuurd, ja er is veel te doen om een ronde tot een succes te maken.
We hebben te horen gekregen dat we met maximaal 35 personen kunnen overnachten, de Hollandse ploeg bestaat nu al uit 15 personen, (ja er zit nog steeds groei in), dus blijven er voor onze Belgische vrienden/collega's nog maar 20 plekjes over.
Wees er dus snel bij want VOL = VOL !!
Ook de routes staan al op de computers, we hebben via een aantal wielerverenigingen diverse GPS-routes gekregen die we gaan bekijken en daar kiezen we er drie van uit, maar reken maar op drie dagen van plusminus 125 km/per dag.
De plaats Apeldoorn grenst aan de Hoge Veluwe, een nationaal natuurpark, er zal dus veel door en langs bossen worden gereden.
Meer info over de kazerne waar we te gast zijn kun je vinden op deze link.
Henk zal binnenkort wel de aanmeldformulieren doorsturen, de Belgische collega's kunnen deze dan aan J.P. doorsturen.
We gaan ons best doen om er weer een onvergetelijke ronde van te maken.
"Apeldoorn"
Sinds augustus/september was ons het zwijgen opgelegd door onze toerdirecteur, het was soms best moeilijk om het niet te verklappen, zeker nadat een Belgische collega ons regelmatig benaderde met de vraag van: "weten jullie al iets ?" (hé Gert, haha) maar nu is het officieel, we hebben de bevestiging binnen dat we te gast mogen zijn bij de Kmar in de Koning Willem III kazerne.Momenteel is er op dit terrein een grote renovatie aan de gang maar de legerings gebouwen zijn klaar.
Direct nadat we terug waren van de ronde van 2010 zijn we gaan zoeken naar een geschikte locatie waar we onze ronde van 2011 kunnen afwerken.
Meerdere kazerne's werden benaderd maar helaas, er was geen plekkie vrij, zelfs het mooie zuidkamp waar we in 2008 al eens gelogeerd hadden moest een NEE verkopen.
Maar gelukkig bracht de Koninklijke Marchaussee ons een goed bericht, we moesten wel geduldig zijn want afgelopen week werd ons pas het definitieve positieve antwoord gegeven.
Meteen slaakte wij een zucht van verlichting, een kleine "hoera" stemming was er wel te bespeuren, maar de champagne hebben we nog maar even dicht gelaten.
Toerdirecteur Henk draait nu op volle toeren, draaiboeken van voorgaande jaren worden weer uit de (pc) kast gehaald en in een nieuw jasje gestoken, begrotingen moeten worden gemaakt, en aanmeldformulieren moeten worden opgestuurd, ja er is veel te doen om een ronde tot een succes te maken.
We hebben te horen gekregen dat we met maximaal 35 personen kunnen overnachten, de Hollandse ploeg bestaat nu al uit 15 personen, (ja er zit nog steeds groei in), dus blijven er voor onze Belgische vrienden/collega's nog maar 20 plekjes over.
Wees er dus snel bij want VOL = VOL !!
Ook de routes staan al op de computers, we hebben via een aantal wielerverenigingen diverse GPS-routes gekregen die we gaan bekijken en daar kiezen we er drie van uit, maar reken maar op drie dagen van plusminus 125 km/per dag.
De plaats Apeldoorn grenst aan de Hoge Veluwe, een nationaal natuurpark, er zal dus veel door en langs bossen worden gereden.
Meer info over de kazerne waar we te gast zijn kun je vinden op deze link.
Henk zal binnenkort wel de aanmeldformulieren doorsturen, de Belgische collega's kunnen deze dan aan J.P. doorsturen.
We gaan ons best doen om er weer een onvergetelijke ronde van te maken.