Het is ondertussen alweer een maandje of wat geleden dat we onze “Ronde” hebben gereden en jullie zullen wel gedacht hebben waar blijft de verslaglegging van dit jaar?

Nou eindelijk hier is een kort epistel van wat we hebben beleefd.

Het verhaal begint eigenlijk altijd al op de laatste dag van de voor afgaande ronde, Belgische en Nederlandse tourdirecties hebben dan altijd een kort onderonsje om de grote lijnen van de daarop volgende ronde uit te zetten.

Kunnen jullie me nog volgen?

De laatste jaren houden we een soort van schema aan, tweemaal organiseert de Belgische tourdirectie de ronde gevolgd door eenmaal Nederland.

Het was bekend dat we ook in 2017 in België te gast zouden zijn, alleen de kazerne en legering was nog onbekend, Jean-Pierre had wel ideeën maar of die ook werkelijkheid zouden worden moest nog gaan blijken.

In de loop van het jaar werd er achter de schermen veel werk verzet door JP om de legering rond te krijgen, uiteindelijk kwam er in maart van dit jaar witte rook uit de schoorsteen.

De ronde zou voor de Belgische collega’s een soort van thuis wedstrijd worden want kazerne de Hemptinne in Heverlee was bereid gevonden om ons onderdak te geven.

De ritten werden opgetekend en voor gereden door een aantal collega’s en JP heeft alle rust locaties benaderd en gereserveerd.

Er stond ons niets meer in de weg om weer deel te nemen aan een geweldig evenement!

Op dinsdag 16 mei zakte de “Hollanders” af richting Heverlee(B) om daar gastvrij ontvangen te worden door de “Belgen”.

De kamers werden ingericht, er werd een drankje gedaan en daarna op naar het bruisende hart van Heverlee waar we op het terras van Pakenhof  ons tegoed deden aan een warme maaltijd in de zon en uiteraard onder het genot van een “gele rakker”

Het weer was ons goed gezind en zodoende was het nog lang gezellig en niet alleen op het terras maar ook in ons eigen ronde café.

Stijn had zijn pijpleiding domein omgetoverd tot een ware feestzaal waar ook onze fietsen prominent aanwezig waren.

Na de nodige pintjes en sterke verhalen, werd er koers gezet naar de slaapzaal want de eerste rit was nog maar een paar uur van ons verwijderd.

Woensdag 17 mei, de Eddy Merckxroute van 115 km

Deze rit zou ons over de geboortegrond van Eddy Merckx brengen met als hoogtepunt een stop bij zijn geboorte huis.

Ook vandaag was het zon overgoten en was de zonnebrandcrème hoog nodig.

Eindelijk vertrokken we, nog voordat we het kazerne terrein verlaten hadden was er al pech!

Ron zijn actioncamera lag nu voor het tweede jaar op het Belgische asfalt!

We reden in een rustig tempo richting het kasteel van Horst, beter bekend van de strip de “Rode Ridder”, na zo’n 25 km knepen we al in de remmen.

Hier in het wagenhuis werden we getrakteerd op gigantische stukken vlaai en taart en dat terwijl ons lichaam nog amper calorieën had verbrand.

De toon was dus gezet en de hoop om met het fietsen een paar gram af te vallen kon meteen de prullenbak in J

Na nog wat foto’s gemaakt te hebben rond het kasteel vertrokken we weer om nu toch wel een kilometer of wat meer te rijden.

De zon brandde ondertussen hevig op onze lichamen, het minimale zweet wat we nu produceerde verdampte dan ook voor we het wisten.

In Waanrode bij cafetaria de Vruen werd de lunch geserveerd, ook hier dacht men dat we van de honger langs kwamen, er werd ons een flinke portie spaghetti voorgeschoteld.

Na deze misschien iets overmatige lunch vertrokken we richting het geboorte huis van Eddy Merckx om daar in de remmen te knijpen en een paar mooie foto’s te maken met het standbeeld voor het huis.

Na de foto sessie was het tijd geworden om weer terug te keren naar de kazerne.

Het was een fantastische fietsdag met slechts één lekke band maar bovenal schitterend warm weer.

Na een snelle douche op naar de avondmaaltijd in de mess waar we steak met frieten geserveerd kregen om weer op krachten te komen J

Het uitbuiken van de maaltijd deden we in het rondecafé onder het genot van een sapje en nog één en nog één, laten we het erop houden dat het dorstig weer was.

Donderdag 18 mei, de druivenroute van 125 km

Dit ging een feestdag worden ondanks het weer want Stijns verjaardag werd gevierd!

’s nachts was het begonnen met regenen en dat zou nog wel een poosje aanhouden als we op de fiets zouden stappen.

Gelukkig voor ons stond Christine in de file en werd onze start uitgesteld (waarvoor dank), eenmaal onderweg kregen we toch wel het nodige water over ons heen maar gelukkig was de temperatuur goed en hebben we het niet koud gekregen.

Fietsen in de regen, normaal kies ik daar niet voor maar met zo’n georganiseerde tocht zul je wel moeten en dan is dit ook zeker geen probleem wetende dat er na een uurtje of anderhalf alweer in de remmen geknepen mag worden.

De eerste stop was bij brasserie den tram in Overijse waar natuurlijk een caloriebommetje met koffie voor ons klaar stond, heerlijk!

Het tweede gedeelte van de ochtend bracht ons richting Brussel, maar nog voordat we goed en wel de stad binnen reden hoorde we een knal in het peloton!

Marc was dwars door glas scherven gefietst en had hierbij ook zijn buitenband dusdanig beschadigd dat deze niet meer te repareren viel, gelukkig waren Wannes en Henk met de volgauto nog achter ons en kon er een nieuwe band om de velg worden gelegd.

Na het oponthoud (wat iets langer duurde) reden we dan toch Brussel binnen, Jean-Pierre had ons ’s ochtends al uitleg gegeven dat we hier goed moesten opletten en met maximaal twee personen naast elkaar konden rijden.

De drukte van de stad voelt voor mij als thuis komen, ik voel me daar als een vis in het water, heerlijk zo tussen al die auto’s door laveren, maar dit zal niet iedereen met mij eens zijn.

Mochten we elkaar kwijt raken in deze drukte dan was het alleen maar rechtdoor volgens JP, maar de gehele groep kwam weliswaar in groepjes aan op een punt waar we een mooi overzicht over de stad hadden.

Gelukkig was het nu wel wat droger geworden en konden de regenjasjes uitgetrokken worden.

Na wat foto’s te hebben gemaakt daalde we af naar de binnenstad van Brussel, wat mij opviel was toch wel de zichtbaar aanwezige hoeveelheid militairen op straat, dit zijn wij in Nederland (nog) niet gewend en ik hoop dat dit nog lang uitblijft.

We reden voorzichtig Brussel weer uit langs het Chinese paviljoen en de Japanse toren op naar het Atomium waar wederom de nodige foto’s gemaakt werden.

Het was nu nog maar een klein stukje naar de lunch stop toe in Meisse.

Jullie snappen natuurlijk wel dat we ook hier weer een sublieme lunch geserveerd kregen, voor sommige onder ons was dit de derde maaltijd in twee dagen waarin een steak werd geserveerd!

In de middag reden we onder de aanvliegroute van vliegveld Zaventem door waar de vliegtuigen ons om de oren vlogen.

De regen was nu gelukkig gestopt en we reden de laatste kilometers op een steeds droger wordende weg naar de kazerne.

Eenmaal op de kazerne aangekomen werd een snelle douche genomen want we werden al snel verwacht in de eetzaal.

De koks hadden alle registers open getrokken en trakteerde ons op verschillende soorten salades die we ons goed lieten smaken.

Hierna werd het weer tijd om af te zakken naar het “ronde café”  waar het nog lang gezellig was.

Ook werd er op deze avond al een eerste opzet gemaakt voor de ronde van 2018.

In het komende jaar vieren we ons 30 jarig bestaan en willen we wederom beide landen in het plan betrekken.

De eerste route opties zijn al besproken en er werd ook al direct naar meerdere geschikte overnachtingsplaatsen gekeken.

De grote lijnen zijn nu dus al bekend en we kunnen dus weer aan de slag!

Vrijdag 19 mei de Sven Nijs route.

Zoals de naam van de route al doet vermoeden zat er vandaag een meet & greet met Sven Nijs op het programma, helaas niet in levenden lijve maar wel een stop bij het gelijknamige cycle center.

Maar voor het zover was werd er eerst nog het wel bekende korte vrijdag rondje gereden.

Meestal ligt de snelheid op de laatste dag een stukje hoger maar vandaag niet, dit heb ik nog niet eerder meegemaakt, je kunt wel merken dat het peloton dus een dagje ouder word ;-)

Bij het cycle center kregen we uiteraard weer een stukje gebak en koffie of thee en genoten we van het uitzicht vanaf deze heuvel, een echte aanrader voor een stop.

Bij het verlaten zijn we alsnog op de foto gegaan met Sven Nijs, weliswaar een kartonnen versie maar dat mocht de pret niet drukken, jammer hé Marleen?

De laatste kilometers van de ronde stonden nu op het programma met daarin nog een fijn stukje klimmen op de Chartreuzenberg waar de klimgeiten onder ons zich weer 18 jaar jong waande.

Een goede klim zelfs voor anti klimmers!

Nu was het enkel afdalen richting Leuven waar de VIPS ons al op stonden te wachten.

De Hollanders bleven echter niet voor de afscheids maaltijd omdat er in de heimat nog een feestje wachtte van een oud collega.

Maar voor het zover was kreeg een ieder zijn certificaat van deelname van JP en waren er dank woorden voor en van de organisatie.

Ook het 30 jarig jubileum in 2018 kwam al ter sprake, zo werd er al een hint gegeven aan de aanwezige directie leden om ons volgend jaar te helpen om een nieuw tenue aan te kunnen schaffen, ja je moet het ijzer smeden als het heet is J

O ja en voor ik het vergeet, het aantal lekke banden klassement is wederom gewonnen door België met een stand van 4-1