Vandaag 12 maart was een topdag voor fietsminnend Nederland, voor de tweedemaal in de historie stond de Witte Kruis Classic op het programma.

Ik weet niet hoelang geleden hadden wij (Henk, Ron, Arnold en Philip) ons ingeschreven voor deze tocht, ook dit jaar waren er weer twee afstanden n.l. 50 en 100km versie, wij hadden ons voor de 50 ingeschreven ivm Henk en Arnold maar Ron en ik waren zo creatief om maar gewoon vanuit Schiedam te starten zodat er na de rit toch 100+ op de teller zou staan, helaas kon Arnold  op het laatste moment niet mee omdat hij de nacht moest invallen op het werk.

Om 08.45 werd ik door mijn vrouw afgeleverd bij Ron thuis, even de juiste route in de Garmin aanklikken en op weg naar Den Haag.

Het eerste stuk van onze WKC ging door de polders van delfland waar de boeren ons trakteerde op heerlijke verse koeienstront, heerlijk zo'n geurig ontbijt ! Na wat woonwijken van Delft en rijswijk doorkruist te hebben kwamen we aan op de startlocatie, zo de eerste 22 km waren alweer weggetrapt.

Bij de Haagse Hogeschool stond Henk ons al op te wachten, alle startbenodigheden had hij al opgehaald, de startbordjes werden aan de fiets gehangen en we konden vertrekken, maar Henk en Ron moesten zonodig weer wat cafeine tanken, een kwartier later reden we eindelijk weg.

Met een groepje van een man of 10 reden we Den Haag uit en de polder in, na ongeveer 20 km moesten we een tandje terug omdat onze Henk het net effe te snel vond gaan, maar petje af voor hem dat hij het nog zolang vol hield.

Vlakbij de waterweg was net als vorig jaar weer een 3 kilometer sprint uitgezet, alleen wel jammer dat dit enkel voor de 100km rijders was.

Midden in deze 3 kilometerzone hebben wij de remmen in geknepen om even een hele platte krentebol naar binnen te werken en tja ik zeg het niet graag maar er moest ook iemand een peukie opsteken!

Na de lunchstop moesten we weer op het fietspad zien te komen waar heel veel snelheidsmaniakken bezig waren hun PR op de 3 km te verbeteren, met gevaar voor eigen leven dan maar zien te ritsen, Henk en Ron deden dit heel gracieus maar daar waren sommige snelle rakkers het niet mee eens aangezien er vreselijk werd gebruld dat ze op zij moesten gaan.

Eindelijk kon ikzelf ook een gaatje vinden en kon ik de achtervolging inzetten, voor mij reed één van die snelle jongens die ik mooi kon gebruiken om in zijn slipstream mee te liften naar Ron en Henk, maar het ging zo lekker dat ik er zelf ook maar voorbij ben geknald, kon ik gelijk mooi een eindje verder de passage van mijn collega's op film vastleggen.

De route was ten op zichte van vorig jaar volgens mij niet zo gek veel gewijzigd, wel was bij Hoek van Holland gekozen om niet direct richting strand en duinen te gaan, dat bleek trouwens een hele goede beslissing van de organisatie te zijn geweest omdat er ook nog een wandeltocht hier aan de gang was.

Nu was het heerlijk door de duinen uitrijden naar Den Haag en genieten van het prachtige fietsweer.

Voor de parcourbouwers (ja zo heten deze gemeente ambtenaren) van de fietspaden door de duinen heb ik nog wel een advies, haal alsjeblieft die vreselijke dubbele verkeersdrempels uit het pad want die zijn voor wielrenners een drama.

Bij aankomst bij de Hogeschool kregen we de WKC "goodybag" uitgereikt met een blikje Red Bull om weer wat energie op te doen.