Op 16 Mei 2017 verzamelen we weer voor een nieuwe Ronde vanuit Leuven(onder voorbehoud)

Dit Blog is bestemd voor alle wielrenners van de"Ronde van de Pipeline" en alle andere fiets enthousiastelingen.

De ronde van de pipeline is een jaarlijks terugkerende wielermeerdaagse door België en/of Nederland.

De wielrenners zijn allemaal (oud)medewerkers van de Defensie Pijpleiding Organisatie en van de Belgian Pipeline Organsation.

Het is één en al gezelligheid en het fietsen doen we erbij !

vrijdag 17 juni 2016

Ronde verslag 2016

19:45 | | | Post bewerken
Nu ik mij buig over mijn computer om een verslag te maken van onze ronde merk ik pas eigenlijk hoe snel het voorbij vliegt, we kijken er een jaar naar uit en voor we het weten zitten we weer thuis, ik heb geprobeerd om onze belevenissen op te schrijven terwijl ik zeker geen schrijver ben, lees dit verslag dan ook met een dikke knipoog ;-)

Onze gastheren JP, Bart en Albert hebben ons weer een paar onvergetelijke dagen bezorgd waarvoor dank.
Op de dinsdag vertrok de Hollandse delegatie richting Leuven om daar kwartier te maken, rond 15.30 kwamen we (te vroeg) aan bij de collega’s van de BPO, maar dit had als voordeel dat we de eerste ploeg bespreking konden houden in het pool-café van Downtown Jack waar de kelen voor het eerst deze ronde gesmeerd werden.
Hierna reden we naar onze slaapplaats in Heverlee om onze bedjes op te maken,


Voordat we aan tafel gingen was er alweer een tussenstop gepland in Downtown Jack, we staan nu zeker al op de vaste klanten lijst !
Het werd nu toch echt tijd om wat te gaan eten en dat deden we dan ook in het Italiaanse restaurant Mama Mia, hier werd een basis gelegd voor het verdere van de ronde.
Na de pizza’s, pasta’s en ander Italiaans lekkernijen werd er wederom koers gezet richting ………Downtown Jack J
Rond 23.30 werd het dan toch echt tijd om ons bed op te gaan zoeken, we werden op vakkundige wijze door de “Bob’s” naar Heverlee vervoerd.
Voor sommigen was het voelen van het bed al genoeg om direct in slaap te vallen, de eerste nacht vol gesnurk en getoeter was begonnen ;-)

Woensdagochtend, eerst ontbijten op de kazerne en zorgen dat er voldoende energie werd getankt voor de rit van vandaag, eieren met spek is dan een goed begin.
De bagage kon worden ingeladen want ons volgende bed stond in de stad Namen.

De start was gepland vanaf het BPO hoofdkwartier alwaar ook de groepsfoto werd getrokken, ja het is een foto trekken in België J
Er moesten er meerdere worden gemaakt want her en der tussen de auto’s kwamen er nog renners aan die toch zeker op de foto moesten staan.
Jean-Pierre hield nog een laatste briefing over hoe ons te gedragen in het verkeer en dat we toch vooral onze ploegleiders moesten volgen.
Nu kon dan eindelijk de eerste rit aanvangen, voorzichtig reden we Leuven uit en zetten we koers richting Namen.
Maar na een kilometer of 7 sloeg het eerste noodlot al toe, nota bene op de eerste helling van de dag trapte de man met de duurste fiets van het peloton zijn ketting aan barrels.
Het hele peloton kwam tot stilstand en genoot zo van de eerste pauze, de renner (lees Dick) met het manco gaf zijn fiets vlug uit handen en keek als een gediplomeerd opzichter toe hoe zijn fiets werd hersteld door één van zijn persoonlijke mecaniciens.
De volgende 25 km ging het parkoers voorzichtig omhoog om uiteindelijk aan te komen in Heilissem aan bij het “Domaine provincial d'Hélécine”, hier werden we getrakteerd op croissants en koffie en 100 meter kasseien!
Na deze versnapering koerste we naar Eghezée om bij het restaurant Cheval Blanc ons te goed te doen aan een mals kippetje !
Tijdens de lunch nam Henk als Nederlandse toer directeur het woord en sprak de groep toe om de Bollentrui te overhandigen.
Tijdens de eerste kilometers van de rit was het al duidelijk dat Stijn de gelukkige was om de rest van de dag in de bollentrui rond te koersen, hij had namelijk nog maar zo’n 50 trainingskilometers in de benen.
In het plaatsje Goyet aan de Rue de Mozet lag een stevig klimmetje waar de eerste echte klim van de dag een feit was, gelukkig voor ons werd er boven even halt gehouden en kregen we wat te drinken, bananen en eigen gebakken koeken van Marleen, en die waren heerlijk.
Hierna volgde een heerlijke lange afdaling waarbij de snelheid aardig opliep, bijna aan het einde van deze afdaling moesten we toch in de remmen knijpen, er was een lekke band (volgens mij Ferdinand).
Nadat deze band was vervangen reden we verder naar beneden en stuiterden we over een spoorwegovergang waar Ron en passant zijn camera van de fiets verloor, het stuursteuntje was afgebroken.
We kwamen nu steeds dichter bij ons einddoel van deze dag, de kazerne in Namen, we reden een stuk langs de rivier de Maas met een schitterend uitzicht op het toetje van de dag, de beklimming van de Citadel van Namen.
De Citadel van Namen ligt op een 100 meter hoge heuvel boven de Waalse stad Namen. Het ligt op een strategische plaats op de plek waar de rivier de Samber uitmondt in de Maas. Het is één van de grootste burchten van Europa.
Zoals altijd reden we hier op eigen tempo omhoog en aangezien ik één van of misschien wel de slechtste klimmer ben van ons gezelschap heb ik ook het langst kunnen genieten van deze beklimming J
Eenmaal boven kregen we weer te horen dat we langs dezelfde weg naar beneden gingen maar dat er hier nog wel even gestopt zou worden om het verloren vocht aan te vullen op een terrasje.
Ook konden we hier nog even genieten van het fantastische uitzicht over de stad Namen.
Na een halfuurtje op het terras klonken als vanouds de legendarische woorden “nog vijf minuten” en “we zijn weg hé”.
Nog even een weetje over de Citadel speciaal voor de Belgen:
De Nederlanders verbouwden het fort tot zijn huidige staat in de 19e eeuw. Na de onafhankelijkheid van België werd het fort in gedeeltes vrij gegeven aan de stad Namen en kreeg het een toeristische functie, het is dat jullie het maar weten J
Na het kruisen van de Maas kwamen we aan op de kazerne waar we de slaapzalen kregen toegewezen.
Even douchen en dan snel naar de eetzaal waar de frieten al in het vet lagen te pruttelen.
De verbrandde calorieën waren weer dubbel en dwars aangevuld en toen moest de avond in het ronde cafe “van club de Wispelaere” nog beginnen.
Een paar man ging eerst nog naar de Decathlon in Namen, Dick moest namelijk nog een powerlinkje voor zijn ketting halen en Bart wilde een paar schoenen kopen omdat hij zijn normale schoeisel was vergeten in te pakken en niet dag en nacht op fietsschoenen rond wilde lopen !
Bij terugkomst in het ronde cafe werd de tekst van het Rondelied uitgedeeld en ging Ferdinand als een echte dirigent voor de groep staan om het rondelied aan ons te leren.
Er bleken toch een paar moeilijke overgangen in het lied te zitten die we niet zomaar onder de knie kregen, gelukkig hadden we nog een avond om de puntjes op de i te zetten.

Dag 2
De koninginnenrit van de ronde stond op het programma, er moest dus (alweer) stevig worden ontbeten.
De spanning liep bij sommigen van ons al een beetje op want een klim met een stijgingspercentage van om en nabij de 20% kom je niet elke dag tegen, tenminste niet in Nederland.
Vandaag reed ook Danielle een dag met ons mee en ik denk dat ze daar geen spijt van heeft gekregen, er was wederom een schitterende rit uitgezet.
De eerste 30 kilometers naar Huy reden we langs de Maas en waren dus geheel vlak, net voor Huy moest de spanning nog even worden afgelaten in de vorm van een kleine plaspauze.
Eenmaal in Huy bleek het erg druk te zijn in het verkeer vanwege weg werkzaamheden, de groep brak hier in tweeën uitéén.
De eerste aanloop naar de “Mur de Huy” was al best pittig, waarschijnlijk dacht Bert op dit punt laat ik nu maar mijn fiets aan de wilgen hangen, hij schakelde terug om de klim op te rijden maar helaas had de fietsenmaker 'die net een nieuw wiel in zijn fiets had gezet' vergeten om de derailleur af te stellen waardoor de ketting over het grootste tandwiel heen schoot en zo een aantal spaken brak in het wiel.
Was het angst of tactiek van Bert om maar niet omhoog te hoeven fietsen ? Het zal waarschijnlijk altijd wel een raadsel blijven J
De Mur de Huy, welke idioot heeft het ooit verzonnen om hier een weg omhoog aan te leggen want het was werkelijk een muur.
Alle vederlichte collega’s vlogen er natuurlijk tegen aan, ook vandaag zat ik weer in de achterhoede maar merkte ik dat ik ondanks dat het langzaam ging toch redelijk kon blijven fietsen.
Helaas moest ik nadat ik probeerde op mijn triple te schakelen toch van de fiets vanwege dat de ketting niet op het kleinste blad kwam, alleen het opstappen viel hierna niet mee zodat ik toch een klein stukje moest lopen, maar ik had mezelf toch verbaasd dat het nog zover was gelukt.
Boven stond bijna het hele peloton al te wachten, alleen Bert moest worden opgehaald want hij kon helaas niet verder fietsen.
De koffie, thee en taart gingen er wel in en we genoten van de zon op het terras.
Uit de volgauto werd een reserve wiel gehaald en gekeken of deze paste in de fiets van Bert, helaas bleek dat dit niet het geval was en dat Bert weinig tot geen schakel mogelijkheden meer over had.
De rit ging verder over de nodige klimmetjes waar Bert helaas zo af en toe even een klein stukje moest lopen, maar wat een karakter heeft die man en wat is hij beresterk, petje af voor zijn prestatie.
Onze tukker “stravajunk” Ferdinand laat zich tegenwoordig veel leiden of lijden door de “strava-app” op zijn telefoon en is dan ook tot op het bot gemotiveerd om al is het maar één tiende beter te zijn dan de rest, we plagen hem hier dan ook wel een klein beetje mee.
Zoals ik al eerder aangaf zat ik deze dag goed in mijn vel en ging het klimmen mij redelijk af, zelfs zo goed dat ik tijdens een klim in het wiel zat van Ferdinand en merkte dat ik nog wat over had J, dit was mijn kans, ik schakelde op en reed hem voorbij en ik hoorde hoe hij ook schakelde en probeerde aan te haken, helaas voor hem moest hij me laten gaan !
Even later toen we stil stonden gingen de plagerijtjes al over en weer, ik was zijn vriend niet meer en hoe kan ik hem dit aandoen, dit was slecht voor zijn strava gemiddelde.
In het plaatsje Ciney werd de lunch geserveerd en wat voor een lunch, een enorme hoeveelheid spaghetti lag voor ons te wachten om op gegeten te worden, volgens mij waren er aan het einde van de maaltijd weinig borden helemaal leeg gegeten.
Het lijkt erop dat het traditie is om na zo’n zware lunch direct een beklimming te plannen, menige renner was op de klim nogmaals zijn spaghetti aan het herkauwen!
In de afdaling erna kwam Bert ons voorbij op zijn Fixedgear fiets om zo een goede aanloop te hebben voor de volgende klim.
Op één van de klimmetjes reed ik samen met Ron omhoog en voor ons reed de “stravajunk” en wij wilde hem even op zijn plaats zetten en een mooi verhaal maken voor onze herinneringen, wij spraken af om Ferdinand langs beide kanten voorbij te rijden J
Wat een heerlijk kabaal hoorde we achter ons, Ferdinand deed er alles aan om aan te haken, volgens mij heeft dat een aantal tanden gekost van de cassette op zijn fiets J
Maar alle gekheid op een stokje, wat is het heerlijk om met een aantal collega’s met dezelfde hobby zo’n mooie tijd te beleven.
Geweldig dat de DPO en BPO ons al zoveel jaren de kans geven om de onderlinge band tussen collega’s en de twee divisies te verstevigen, hopelijk kunnen we dit nog jaren blijven doen, persoonlijk geniet ik er ieder jaar met volle teugen van.
De rest van de tocht ging vloeiend naar beneden door een geweldig gebied, even hebben we een klein stukje moeten lopen omdat het fietspad hier was verdwenen (zie youtube filmpjes hieronder).
Onderweg was er nog één drankstop gepland bij de abdij van Leffe, heerlijk genieten in de zon op het terras, wat een mooie fietsdag!
Bij terugkomst op de kazerne kregen we wederom een bord vol eten waardoor er geen calorieën zijn verbrand, er zijn er alleen maar bij gekomen !
’s avonds ging het ronde cafe weer open en is Bert met een aantal collega’s wederom naar de Decathlon gegaan waar hij voor een prikkie een nieuw wiel heeft gekocht.
In het ronde cafe werd daarna uit volle borst geoefend op onze eigen Rondelied/schlager.

Dag 3
De laatste dag alweer, wat leuk is gaat altijd snel voorbij helaas.
Een korte rit richting Leuven vandaag, we moesten even door Namen laveren om de stad uit te komen maar daarna was het weer genieten op de Ravel.
Vandaag was ook de dag dat er mogelijk een regenbui zou kunnen vallen maar gelukkig voor ons hebben wij het droog kunnen houden.
In Hoegaarden was er nog een rustpauze ingelast, hier stond ook Ron Kramer en echtgenote ons op te wachten, leuk dat het management altijd zo is begaan met de Ronde van de Pipeline.
Hier in Hoegaarden was het zowaar geen bier maar koffie met een taartpuntje, dus zoals je ziet kunnen we best wel zonder alcohol om het gezellig te hebben J
De laatste kilometers van de ronde waren aangebroken, de wegen in Leuven waren zeer slecht te noemen, enorme gaten in het wegdek, we moesten dus tot op de laatste meters geconcentreerd blijven koersen.
Bij aankomst in Leuven feliciteerden wij elkaar met het behaalde mooie resultaat, op een paar kleine technische mankementen na hebben we kunnen genieten van een geweldige ronde.
Na een verkwikkende douche stond alleen nog de uitreiking van de certificaten en de gezamenlijke maaltijd op het programma.
Jean-Pierre bedankte iedereen met het wel bekende certificaat van deelname, ook Henk nam nog even het woord en bedankte de organisatie voor deze paar fantastische fietsdagen.
Voordat we aan tafel gingen moesten we nog even voor onze leidinggevende het rondelied zingen onder begeleiding van Ferdinand, het werd een geweldige uitvoering, misschien komen er volgend jaar nog wel een paar coupletten bij !


Persoonlijk heb ik enorm genoten en kijk ik al uit naar de editie van 2017.
Mijn dank gaat uit naar JP en Bart voor de mooie routes en Albert wil ik bedanken voor zijn begeleiding in de volgwagen maar ook voor zijn kwaliteiten in het rondecafé.

0 reacties:

Een reactie posten

Blogger Template created with Artisteer by .