Proloog
Vertrek dinsdag 27 mei vanuit Leuven is gepland tussen 13.00u en 13.30u. De renners zitten nog eerst samen aan tafel voor een lekkere ajuinsoep en daarna een spagetti bolognese. Die soep zal ik me later nog beklagen maar goed. De nieuwelingen onder ons worden ingelicht over het verloop, de tradities en de anekdotes van de voorgaande jaren. Hier en daar worden de wenkbrauwen gefronst, hé Frank.
De fietsen zijn opgeladen en iedereen kan vertrekken met de comfortabele bus. We zijn België nog niet uit of Marc krijgt al behoorlijk last van hoog water. De toon is gezet. Nog eens twee uur later heeft Marleen overdruk op haar onderste kleppen, zij had immers de eerste pitsstop gemist want zij lag vredig maar vooral, vast te slapen. Onze aankomst was gepland rond 17.00u maar door files bereiken we ‘Zuidkamp’ Enschede pas om 17.30u. Snel afladen, kamer installeren en dan gaan eten. Het ontvangst is fenomenaal. Mooie kamers, nette eetzaal, keuze uit verschillende menu’s, enz…
Na het avondmaal volgt er een briefing geleid door Henk en Dick. Daar hoort uiteraard een lekkere Grolsh bij. Het bar meisje, Maddy, mooi meisje maar dat even terzijde, kan even niet volgen. De tapkraan blijft een tijdje openstaan alvorens iedereen bediend is. Ten gevolge van de kleine pintjes heeft er wel altijd iemand dorst. Toch verloopt de briefing vlot. DPO heeft enkele gadgets voorzien zoals een T-shirt, met op de rugzijde een opdruk van de ronde, en een petje met elk zijn naam erop geborduurd. Ook BPO heeft een attentie voorzien. Iedereen krijgt een drinkbus en de renners van DPO ontvangen een rennerstruitje van ‘Cortvriendt’. Verder wordt Marc Galle nog even in de bloemetjes gezet. Hij heeft 20 jaar geleden ‘de ronde’ in het leven geroepen. Zonder hem hadden we de ronde misschien moeten lopen… J Alles verloopt zoals een eerste avond hoort te zijn. Er worden herinneringen opgehaald, ervaringen uitgewisseld en vooral, er wordt veel en hard gelachen. Laat op de avond hebben een aantal onder ons terug honger. Chips kennen ze hier niet, bitterballen wel. Het sluitingsuur belet ons echter een bestelling te plaatsen. Maar dat is zonder Marc gerekend. Hij overtuigt deskundig en met concrete argumenten de maître om ons toch nog enkele porties bitterballen te maken… én nog een rondje te schenken. Nooit gezien in Zuidkamp maar wél gelukt! Chapeau Marc. De eerste avond zit er op. Lekker!

Dag 1
We maken ons op voor de eerste fietstocht. Ontbijt rond 08.00u en vertrek om 08.30u. Het opstaan gaat niet zo vlot, de Grolsh plakt nog aan het gehemelte maar het zonnetje buiten maakt alles goed. We nemen een stevig ontbijt en maken ons klaar. Iedereen lijkt in vorm behalve… Lucien. Hij ziet nog een beetje bleek van de Gro… euh pardon, van de bitterballen. Hij is nog net in staat om mee te rijden met de volgwagen. Respect!
We verlaten even later Zuidkamp richting Twekkelo, Boekelo en Beckum alwaar we onze eerste pauze nemen. Even de drinkbussen vullen en dan weer op pad. We rijden verder over Diepenheim tot in Goor. Iedereen is aangenaam verrast door het uitermate mooie parcours. De straten liggen er bijzonder goed onderhouden bij, weinig bebouwing, prachtig landschap en de weinige auto’s die we tegenkomen, laten ons sportief en geduldig door. In België kun je ver zoeken om in dergelijk gunstige omstandigheden te mogen fietsen. In de sporthal van Goor nemen we koffie en gebak. We worden daar in de kantine heel goed ontvangen. Spijtig dat het licht in de toiletten niet brandt, ik moet mijn behoefte op de tast doen. Gelukkig ben ik erger gewoon. J Mijn dichtingen bezorgen mij een slechte naam maar in vergelijking met Lucien mag ik niet klagen. Zijn bitterballen heb ik, op weg naar de volgwagen, wat verder zien liggen. J Met de fietsers gaat het veel beter. Na de pauze vervolgen we onze weg en op kilometer 55 nemen we onze lunch. We zijn nu in Zenderen. Er wacht ons een Bourgondische broodtafel met … ajuinsoep. Tegen beter weten in, laat ik het me smaken. De temperaturen buiten zijn zo aangenaam dat we eerst iets drinken op het terras. Ik voel me steeds beter. Een uurtje later zitten we terug op de fiets en vertrekken we richting Hertme en Saasveld. In Weerselo voorzien we een korte pauze om de drinkbussen nog eens op te vullen. We hebben nu ongeveer 72 km gereden. We verlaten even later Weerselo richting Rossum, Denekamp en Beuningen. Daar kunnen we niet voorbij aan het terras van ‘Sterrebos’. Ongemeen gezellig in het zonnetje en wat een bediening…. Henk roept ons toe dat er twee consumpties per persoon zijn voorzien. Wij hebben natuurlijk al snel door dat Grolsh ook verkrijgbaar is in flessen van 45cl. Zoals wij dorstlijders zijn, zijn die twee consumpties maar net voldoende om ons te motiveren even later terug op de fiets te kruipen. Er wordt heel wat afgelachen. De sfeer zit er goed in. De omstandigheden zijn dan ook formidabel. We starten even later de laatste etappe richting Lonneker die ons uiteindelijk terug naar Zuidkamp leidt. We komen aan rond 17.30u met 125 km in de benen. Behalve met mijn ontluchtingskleppen heb ik nergens last van. De anderen blijkbaar ook niet, Lucien niet meegerekend natuurlijk. J De eerste rit was al een succes.
Snel even douchen en dan opnieuw de dorst lessen. De mensen van DPO leggen ons weerom in de watten. Er is een aparte bar voorzien met een warm buffet. Er is een keuze van Indische pasta gerechten voorzien. Heel lekker maar wat zit er allemaal in? Cees vertelt ons enkele details waarvan me vooral is bijgebleven dat de Nederlanders deze keuken een ‘blauwe hap’ noemen. Wij lachen ons een breuk. Wat een naam… Cees vertelt dan op een academisch verantwoorde manier waar die naam vandaan komt. Het blijkt dat die naam dateert uit de koloniale tijd. Weer iets bijgeleerd. Bovendien worden we deze avond bediend door een mooi meisje van Indische afkomst. Naar de naam vragen van dit meisje zou ons te ver brengen. Zij noemt vanaf nu de ‘blauwe hap’. Lekker! Het gaat er gezellig aan toe, de ‘blauwe hap’ heeft veel werk met onze bestellingen. Onze privé bar sluit echter rond 22.00u. Gelukkig is de andere bar nog open. De harde kern doet nog voort tot sluitingstijd (23.30u). Ook deze avond zijn er op dat uur nog dorstlijders. Nu is het vooral Leo die er niet genoeg van krijgt. Hij onderhoudt ons nog een halfuur langer. Robert komt bij momenten niet meer bij van het lachen. De tap wordt gesloten maar onze ‘blauwe hap’ kan ons wel nog aan enkele blikjes helpen. Marc en ik bekijken elkaar met hetzelfde gedacht: ‘dit gaat fout!’ En ja hoor… want ’s anderdaags…

Dag 2
We maken ons op voor de tweede rit. We staan iets vroeger op want we doen eerst nog een verplaatsing met de bus van ongeveer 45 km naar het depot van Markelo. Vertrek met de bus is voorzien om 08.00u. We kijken eens rond in de bus en wie ontbreekt? Jawel, u raadt het al, Leo. Navraag bij Robert levert ons de informatie op dat hij een intieme relatie is begonnen met het sanitair van de kamer. J Niemand slaat ongestraft een rit over. Hij zal het geweten hebben. Anne, die vandaag wél meerijdt, zou de eer wel redden. Na een lekkere koffie in het depot starten we rond 09.00u onze tweede rit. We rijden door de omgeving van Markelo. Het landschap is ook hier bijzonder mooi en iets heuvelachtiger. Na 35 km nemen we onze eerste rustpauze. Ook hier is weer koffie en gebak voorzien. Dus ook vandaag geen dieet voor ons. Ik voel mijn rennerspakje stilaan spannen en probeer me geen vragen te stellen hoe het bij de anderen gesteld is. Een ontlasting later stappen we terug op de fiets en koersen we richting de Holterberg. Verrast als we waren, is die berg echt wel iets hoger dan een molshoop. De beklimming duurt toch zeker meer dan 5 minuten. Mijn hartslag was tot dan toe nog niet over de 120 slagen per minuut gegaan. Nu gaat mijn tikker … euh… iets hoger. De afdaling is zalig, even snelheid maken. Beneden hergroeperen we en starten opnieuw de beklimming zij het nu langs een andere weg. Tot mijn verbazing komen we Anne tegen die een eind voor ons rijdt met de hand van Cees op haar … euh… rug. We geraken allemaal goed boven, de éne al wat sneller dan de ander. We hebben dan al weer 65 km achter de rug. Er wacht ons weerom een lunch in buffetvorm, ditmaal zonder soep, het is zo al erg genoeg gesteld met de inhoudelijke luchtdruk. Vandaag pannenkoeken met een ruime keuze aan vlees, groenten en fruit. Christina gaat wel vijf keer terug aanschuiven. Ik voel mijn buikje groeien en geraak nog net van onder de tafel om de tocht verder te zetten. Bovendien is het beginnen regenen. De meeste renners trekken een regenjasje aan en we maken vervolgens een lus van ongeveer 40 km om terug de beklimming te doen van de Holterberg. We krijgen er niet genoeg van. Anne houdt het ondertussen voor bekeken. Begrijpelijk, ik heb ook niet graag dat ze aan mijn … rug zitten. J Ondanks de regen hebben we ook nu weer dorst. Iedereen zit nog goed in zijn vel en een halfuurtje later zitten we terug op de fiets voor de laatste etappe van de dag richting depot Markelo. De zon is ondertussen terug beginnen schijnen en na een rit van ongeveer 125 km komen we aan in het depot. We worden het al aardig gewoon, het onthaal is gewoon zalig. De dorstigen worden gelaafd en de geïnteresseerden krijgen een rondleiding in het depot. Een halfuur later zit iedereen weer op de bus naar Zuidkamp. Na een verkwikkende douche komt we allemaal weer samen op het terras waar de zon nog altijd schijnt en een barbecue is opgesteld. Ook nu zitten we gezellig samen met privé bediening. Vandaag kan er niets meer fout gaan. Tenzij voor …. Jawel, de Leo. Maar zover zijn we nog niet. De directeur van DPO en zijn gevolg komen ons vereren met een bezoekje. We zitten allemaal op het terras uitgedost met onze T-shirt van de ronde én ons petje op. Er wordt kennis gemaakt en even later zit iedereen aan tafel. Er is een ruim buffet voorzien. Na de toespraak van de directeur kunnen we aanschuiven. De eerste geruchten over Leo gaan rond. Robert is gaan kijken maar Leo blijkt niet echt in staat om ons gezelschap te komen vervoegen. Dat is natuurlijk zonder ons gerekend. Met genoeg overtuigingskracht en een leugentje om bestwil – ik vertelde Leo dat de directeur met zijn gevolg al vertrokken waren – slaag ik erin Leo uit zijn bed te halen. Zelden heb ik iemand op zo’n enthousiaste manier weten ontvangen. Bij onze aankomst op het terras staat iedereen recht en zingt uit volle borst: ‘Lééééo, je bent vannacht weer dronken geweest, …’ Super! Dat liedje is goed blijven hangen… J On-ver-ge-te-lijk! De avond verloopt nog heel gezellig en we blijven allemaal lang plakken op het terras.

Dag 3
Elke dag wordt het zwaarder om op te staan. Mijn wekker laat het afweten en de luchtverontreiniging op de kamer neemt ongeruststellende waarden aan. We geraken toch nog op tijd aan de ontbijttafel en halen nog net de afspraak aan de fietsen. Iedereen blijkt de voorgaande avond goed te hebben verteerd. Anne doet niet meer mee wegens andere verplichtingen maar Leo is er weer bij. We kunnen vertrekken.
We starten terug vanuit Zuidkamp met de fiets voor een rit van ongeveer 70 km. We worden gewaarschuwd door Dick en Ferdinand: vandaag doen we de ‘hel van Twente’. We weten niet goed wat we ons daarbij moeten voorstellen. Misschien zit de avond voordien er voor iets tussen. Het parcours gaat via Dinkelland, Weerselo, Rossum en Beuningen. Na 30 km stoppen we bij het gekende terras ‘Sterrebos’ maar dit keer voor koffie en gebak. De Jakke speelt zelfs twee stukken gebak binnen maar dit gaat wel ten koste van zijn figuur. Lekker!J De rit brengt ons via een mooi parcours van 70 km rond de middag terug in Zuidkamp. De laatste 20 kilometers kan Dick het niet laten en trekt het tempo op tot een gemiddelde van ongeveer 35 km/u. Zalig. Moe maar voldaan besluiten we ‘de hel van Twente’. We hebben een halfuur om ons te wassen en in te pakken alvorens nog een ‘broodje kroket’ te gaan eten. Na de maaltijd hebben de mensen van DPO nog een verrassing voor ons. Iedereen krijgt een oorkonde, een aandenken aan deze ronde én nog een rondje. Marc Galle krijgt nog eens de lofbetuigingen die hij als grondlegger van de ronde verdient. Zonder hem… heb ik al gezegd zeker. Jean-Pierre bedankt de organisatie, in het bijzonder Henk, Dick en Ferdinand voor een onwaarschijnlijk mooie en perfect georganiseerde ronde. We vertrekken rond 14.00u met de bus richting België. Onze vrees voor de files blijkt terecht. We komen pas aan in Leuven rond 20.00u. Moe en een onvergetelijke ervaring rijker keert elk naar huis terug.

Ik geef graag nog graag enkele weetjes mee:
Wist je dat…
…Ron en Pol een magnetische aantrekkingskracht op elkaar hebben die bij aankomst in Zuidkamp toch nog voor evenwichtsstoornissen gezorgd heeft?
…Er slechts één valpartij was, die er gelukkig erger uitzag dan het was? Ferdinand kreeg de nodige eerste zorgen en kon terug de fiets op.
…Jean-Paul nu eindelijk weet hoe een bedovertrek eruit ziet en vooral… hoe ze te gebruiken? JP, dit is géén slaapzak!
…we niet gewacht hebben op de cijfers aangaande het drankverbruik?
…we volgens mij méér verbruiken per 100 km dan de gemiddelde personenwagen?
…Het aantal lekke banden beperkt is gebleven tot drie? Enkel Edwin (1x) en Pol ‘Trompet’ (2x) reden plat.
…Bruno ongemeen sterke kuiten moet hebben? In de beklimming van de Holterberg trok hij zowaar zijn ketting aan flarden.
… er mogelijk een drukfout staat in de benaming van het kamp? (zie foto onder)
… het kamp uitmondt in de ‘braakweg’? Lucien en Leo weten waarom….