vrijdag 15 januari 2010
Zuipen, schelden, sneeuwballen smijten en renners van de fiets trekken. Een Vlaams fenomeen langs het parcours: "de wielerhooligan"
Maandag. Een blik op het terrein waar dit weekend het Belgisch Kampioenschap Veldrijden plaatsvond: omgetrapte hekken, stukgegooide drankflessen, omgekeerde vuilnisbakken, kapotte lichtmasten. Het is alsof er een oorlog is uitgevochten. Misschien was het BK Veldrijden dat ook wel. De zege van Sven Nys lijkt slechts bijzaak; iedereen praat nu nog over het incident rond wereldkampioen Niels Albert. Halverwege de koers werd hij van zijn fiets getrokken door een straalbezopen toeschouwer. Albert brak zijn rib en finishte slechts als negende. De beschuldigingen vlogen over en weer. De supporter zou tot het kamp van concurrent Nys behoren, toen juist tot het kamp Albert en daarna tot allebei de kampen.
Het incident is het laatste in een lange rij. Albert wordt de hele winter al uitgejoeld, bespuwd en met bier overgoten door supporters van rivaliserende renners, Sven Nys kreeg sneeuwballen in zijn gezicht gesmeten en Sven Vanthourenhout verklaarde zoveel klappen te krijgen dat hij er intussen wel aan gewend is. En wie een lijstje Vlaamse scheldwoorden wil leren, moet eens contact opnemen met Lars Boom. Hij kreeg bij het WK Veldrijden van vorig jaar zoveel stront en ziektes om zijn oren dat hij er nog jaren mee vooruit kan.
Wuyts: ‘Er staan vaak biertaps en jeneverstands langs het parcours. Bier plus sterke drank plus varken aan het spit plus vette frieten plus gebakken worst: dat gaat vanzelf rommelen. En het begint al zo vroeg... Of het nu bij het Belgische kampioenschap veldrijden of langs de laatste kasseienstrook van Parijs-Roubaix is: om half tien staan ze aan de jenever. Dat betekent dat ze om drie uur lazarus zijn. Tja, dan gebeuren er dingen die je achteraf misschien betreurt.’
De oplossing is niet makkelijk. Stewards langs het parcours? Extra hekwerk? Bodyscans? Wuyts pleit ervoor het alcoholgebruik terug te dringen door verkoop van sterke drank te verbieden. ‘Laat ze een klein borstflesje of hoestdrank van huis meenemen. Dat is een drempel. Veel verder moet je niet gaan. Alcohol kun je niet helemaal verbieden. En aan de aanraakbaarheid van de veldrijders moet je ook niet te veel tornen. Anders knijp je de ziel van de sport dood.’
Sven Nys en Niels Albert denken er hetzelfde over. Albert: ‘Veldrijden is een volkse sport en dat moet zo blijven.’ Toch doen de twee Vlaamse veldrijders een oproep om op lastige technische passages een beetje extra ruimte voor de renners te maken door middel van afzettingen of hekwerk.
Groenendaal: ‘Die extra dranghekken zijn onvermijdelijk. Het publiek mag simpelweg niet meer zo dichtbij komen dat het lichamelijk contact kan maken. Geldt voor de cross, maar ook voor Alpe d’Huez of Parijs-Roubaix. Anders is het wachten tot het weer uit de hand loopt.’
overgenomen van :
http://www.depers.nl/sport/388313/Belgen-gaan-te-vroeg-zuipen.html
Maandag. Een blik op het terrein waar dit weekend het Belgisch Kampioenschap Veldrijden plaatsvond: omgetrapte hekken, stukgegooide drankflessen, omgekeerde vuilnisbakken, kapotte lichtmasten. Het is alsof er een oorlog is uitgevochten. Misschien was het BK Veldrijden dat ook wel. De zege van Sven Nys lijkt slechts bijzaak; iedereen praat nu nog over het incident rond wereldkampioen Niels Albert. Halverwege de koers werd hij van zijn fiets getrokken door een straalbezopen toeschouwer. Albert brak zijn rib en finishte slechts als negende. De beschuldigingen vlogen over en weer. De supporter zou tot het kamp van concurrent Nys behoren, toen juist tot het kamp Albert en daarna tot allebei de kampen.
Het incident is het laatste in een lange rij. Albert wordt de hele winter al uitgejoeld, bespuwd en met bier overgoten door supporters van rivaliserende renners, Sven Nys kreeg sneeuwballen in zijn gezicht gesmeten en Sven Vanthourenhout verklaarde zoveel klappen te krijgen dat hij er intussen wel aan gewend is. En wie een lijstje Vlaamse scheldwoorden wil leren, moet eens contact opnemen met Lars Boom. Hij kreeg bij het WK Veldrijden van vorig jaar zoveel stront en ziektes om zijn oren dat hij er nog jaren mee vooruit kan.
Het geweld beperkt zich niet tot de cross. Ook in de voorjaarsklassiekers op de weg liep de emmer met Vlaamse emoties over. Op de beslissende kasseistrook van Parijs-Roubaix kreeg Filippo Pozzato tijdens zijn achtervolging op Vlaamse held Tom Boonen bier in zijn ogen en staken er fans vlak voor hem langs om hem te hinderen. Ploegleiderswagens werden met stokken bewerkt. Rabo-ploegleider Adri van Houwelingen: ‘Er werd op de auto geslagen. Het was gericht tegen alles wat niet Vlaams was. Ik noem het wielerhooliganisme.’
Ex-veldrijder Richard Groenendaal ploegde tot vorig jaar door de Vlaamse blubber en kent de cultuur door en door: ‘Wielrennen wordt in België veel emotioneler beleefd dan bij ons. Het trekt heel veel volk. Dat staat allemaal dicht bij elkaar, kiest zijn eigen favoriet. Ze joelen, ze schreeuwen. Het wordt versterkt door de media, die de sport nog een beetje opkloppen. Iedere dag kranten vol wielrennen, de camera’s zijn overal. Eigenlijk is het een soort stadioncultuur. Maar dan wel in een stadion waar het publiek de renners letterlijk kan aanraken. De coureurs rijden over de tenen van de mensen. Dat is de charme van de sport, maar tegelijkertijd het gevaar.’
Op naar Vlaanderen. Naar wielercommentator Michel Wuyts. ‘Hooliganisme is een probleem dat bij succes hoort. Wij hebben de laatste jaren zowel in de klassiekers als in het veldrijden veel gewonnen. Dat succes trekt volk. En als je tienduizenden fans bij elkaar zet, dan zitten er altijd een stuk of vijftig malloten bij. Ik zie een trend. Een feestvierderstrend, welteverstaan. Meer en meer wordt een wielerkoers een kermis. Amusement slaat om in sensatiezucht. De grote boosdoener: alcohol.’
Groenendaal: ‘Ik ken een aantal organisatoren. Ik hoor wel eens van ze hoeveel tienduizenden liters bier ze verkopen bij een cross. Daar sla je steil van achterover. De supporters tanken bier van ’s morgens vroeg tot ’s avonds laat. Soms loop ik na een cross terug naar mijn auto tussen alleen maar dronken mensen. Ik sta er eigenlijk nog van te kijken dat het niet nog veel vaker fout gaat.’
Varken aan het spit
Wuyts: ‘Er staan vaak biertaps en jeneverstands langs het parcours. Bier plus sterke drank plus varken aan het spit plus vette frieten plus gebakken worst: dat gaat vanzelf rommelen. En het begint al zo vroeg... Of het nu bij het Belgische kampioenschap veldrijden of langs de laatste kasseienstrook van Parijs-Roubaix is: om half tien staan ze aan de jenever. Dat betekent dat ze om drie uur lazarus zijn. Tja, dan gebeuren er dingen die je achteraf misschien betreurt.’
De oplossing is niet makkelijk. Stewards langs het parcours? Extra hekwerk? Bodyscans? Wuyts pleit ervoor het alcoholgebruik terug te dringen door verkoop van sterke drank te verbieden. ‘Laat ze een klein borstflesje of hoestdrank van huis meenemen. Dat is een drempel. Veel verder moet je niet gaan. Alcohol kun je niet helemaal verbieden. En aan de aanraakbaarheid van de veldrijders moet je ook niet te veel tornen. Anders knijp je de ziel van de sport dood.’
Sven Nys en Niels Albert denken er hetzelfde over. Albert: ‘Veldrijden is een volkse sport en dat moet zo blijven.’ Toch doen de twee Vlaamse veldrijders een oproep om op lastige technische passages een beetje extra ruimte voor de renners te maken door middel van afzettingen of hekwerk.
Groenendaal: ‘Die extra dranghekken zijn onvermijdelijk. Het publiek mag simpelweg niet meer zo dichtbij komen dat het lichamelijk contact kan maken. Geldt voor de cross, maar ook voor Alpe d’Huez of Parijs-Roubaix. Anders is het wachten tot het weer uit de hand loopt.’
overgenomen van :
http://www.depers.nl/sport/388313/Belgen-gaan-te-vroeg-zuipen.html
0 reacties:
Een reactie posten