Op 16 Mei 2017 verzamelen we weer voor een nieuwe Ronde vanuit Leuven(onder voorbehoud)

Dit Blog is bestemd voor alle wielrenners van de"Ronde van de Pipeline" en alle andere fiets enthousiastelingen.

De ronde van de pipeline is een jaarlijks terugkerende wielermeerdaagse door België en/of Nederland.

De wielrenners zijn allemaal (oud)medewerkers van de Defensie Pijpleiding Organisatie en van de Belgian Pipeline Organsation.

Het is één en al gezelligheid en het fietsen doen we erbij !

zaterdag 13 maart 2010
Vandaag 13-03-2010 werd er voor de eerste keer in de historie de Witte Kruis Classic georganiseerd, er was keuze uit twee afstanden, te weten 50 en 100 km.
Omdat ik deze middag nog moest gaan werken had ik gekozen om de 50 km te gaan rijden, nadat ik me had aangemeld kreeg ik spontaan nog twee DPO-ers in mijn kielzog mee, Henk en Arnold hadden ook wel interesse om de spiertjes even los te gooien.
Om een uur of 8 vertrokken we richting Kijkduin waar we de auto konden parkeren en ook de finish van deze tocht ligt, onderweg ernaar toe pakten donkere wolken zich samen en tegelijkertijd kwam ik tot de ontdekking dat mijn regenjack nog thuis op tafel lag en dat was niet het enige, ook mijn eten stond thuis nog keurig netjes op me te wachten, gelukkig had ik goed ontbeten!


En jah hoor, de eerste spetters vielen op de autoruit, langzaam bekroop mij de gedachte dat dit weleens een heel nat begin zou kunnen worden van het fietsseizoen, eenmaal op de parkeerplaats aangekomen zagen wij boven de Noordzee toch wel gaten in de bewolking pffff, da's met de schrik vrij komen!
Nadat Henk ook gearriveerd was werden de fietsen van de auto gehaald en werd de juiste hoeveelheid wielerkleding aangetrokken.
Ik (philip) had me thuis al geheel in het tenue van TCH gehezen maar Henk begon aan zijn eerste "striptease" in Kijkduin, hij riep al naar ons, jahh zo hebben jullie mij nog niet vaak gezien he, waarop wij ik koor antwoordde, "gelukkig maar"
Ook Arnold had nog wat extra kleding meegenomen omdat het toch wel wat fris aanvoelde, even later stond Arnold in vol ornaat, maar niet in wielerkleding, hij dacht waarschijnlijk dat dit een dagje zou worden van de Koninklijke Nederlandse Reddingsmaatschappij.
Arnold had zich in een fel gekleurd regenjack gestoken met een bootje erop en op zijn rug had hij een tas hangen wat veel weg had van een reddingsvest.
Na deze verkleed partij kwam Henk met zij thermoskan en plastic bekertjes om ons te voorzien van 6 cm koffie, nu vraagt u zich waarschijnlijk af wat bedoel je met 6 cm koffie? Dat zit zo, omdat we geen roerstaafjes hadden werd er gebruikt gemaakt van een "duimstok" om de suiker er doorheen te roeren!
Na al deze rituelen klommen we op onze fietsen om naar de start te gaan die zo'n 4 km verderop lag, eerst reden we nog voorbij de startplaats en moesten we weer rechtsomkeert maken om de "bikechip" en alle andere start attributen op te halen.
Alles was tot in de puntjes toe georganiseerd, een grote envelop met info, consumptiebon e.d. werden in ontvangst genomen en om 10 uur reden we weg voor de eerste etappe.
Eenmaal in de polder konden we heerlijk genieten van een windkrachtje 4 (tegen), maar na een poosje draaide we even de goeie kant op en ging het fietsen vanzelf, maar helaas mocht dit niet lang duren.
Op een gegeven moment moesten we een fietspad op waar de laatste tijd waarschijnlijk aan gewerkt was, er lagen nog wat stalen rijplaten die besmeerd waren met echte Hollandse klei, en ja natuurlijk wilde Arnold hiervan thuis nog wat gaan boetseren en nam hij een kilootje of twee mee "tussen"zijn achterrem.
Er moest dus wel even gestopt gaan worden om dit er tussenuit te peuteren, Arnold is dus een echte "kluitenbijter" of was dat nou toch iets anders.
Na 22 km stond er voor ons een bak koffie en/of thee klaar in het t'wapen van maeslant, uiteraard geserveerd met een stuk appeltaart met slagroom.
Na weer op krachten te zijn gekomen werd de tocht weer hervat richting de nieuwe waterweg waar de wind lekker vrij spel had en de organisatie ons ook de gelegenheid gaf om over een lengte van 3 km te gaan sprinten met tegenwind, nou wij hebben hier niet aan mee gedaan en gewoon in een rustig tempo verder gepeddeld.
Onderweg heb ik natuurlijk ook weer de nodige foto's gemaakt, deze zijn hier te zien.
Na de windvlagen langs de waterweg werd er in Hoek van Holland gekozen voor de duinen waar we wat meer beschut reden en even konden herstellen, na een korte stop in Monster hebben we ook deze laatste 13 kilometers met veel plezier uitgereden, we kwamen zelfs nog net op tijd om de "echte" wielrenners langs te zien komen.
Het enige wat wij nu nog moesten doen was over de matten van de tijdsregistratie rijden  en de chip inleveren, maar ook hier gebeurde weer eens iets unieks, volgens de tijdwaarneming moet Henk nog steeds ergens op het parkoers rijden! Bij de finish stonden er wat dames blikjes met Red Bull uit te delen, dit zal waarschijnlijk gelijk het antwoord zijn waarom Henk niet gefinisht is, want Red Bull geeft je vleugels, hij is er gewoon overheen gevlogen!!
Arnold had bij de start al een kraam gezien waar allerlei fietskleding voor een prikkie te koop was en hij had eigenlijk al bij de start zijn slag willen slaan, maar dit hebben we gelukkig uit zijn hoofd kunnen praten want anders had hij nogeens een paar kilo extra op zijn rug gebonden.
Al met al een zeer geslaagde dag met een zeer goed georganiseerde tocht die zeker voor herhaling vatbaar is.

2 reacties:

Henk tegel zei

Flip.
Je bent en blijft een geboren schrijver. Ga zo door en je komt nog eens als colomnist in de Wielerrevue of het maandblad Fiets.

Hallo Philip,

Leuk stukje.Ik zal een link plaatsen op de site van de WKC!

Een reactie posten