BevrijdingsdagWoensdagavond 05 mei 2010,
Vandaag werd er in Nederland de bevrijding gevierd, de dag waarop we gedenken wat een voorrecht het is te leven in een vrij land waarin alles mogelijk is (soms misschien wel teveel).
Om 18.45 vertrokken we met z'n zevenen voor onze "bevrijdingstocht", Peet had alweer een mooi rondje in gedachten die ons naar de hoekse waard zou brengen.
De hele dag was het al zwaar bewolkt geweest maar nu in de avond trok de bewolking weg en werd de hemel strak blauw, alleen de wind was toch wel weer merkbaar aanwezig.
Even had ik nog getwijfeld of ik wel zou gaan rijden vanavond want ik was uit de nacht gekomen en had maar een kleine 4 uurtjes in mijn bed gelegen en dus verre van fit, maar ik kon het toch niet laten, dan maar een beetje linkeballen!
In het begin van de rit merkte ik inderdaad dat het niet zo makkelijk zou gaan worden, de hartslag schoot al direct omhoog terwijl er nog rustig werd gereden, dus kroop ik zoveel mogelijk in het groepje om maximaal te profiteren van de brede ruggen van mijn collega fietsers.
Gelukkig na Barendrecht draaide we richting de Heinenoordtunnel en kregen we een paar kilometer de wind in de rug, wat kan dat een genot zijn! Omdat we als groep reden lieten we de fietstunnel letterlijk links liggen en kozen we voor de "langzaamverkeertunnel", tja het is wat je langzaam vindt, met een afdaling van 6,7% doken we onder het water door en zag ik de snelheid oplopen naar plusminus 50 km/h.
De beklimming aan de andere kant vond ik eigenlijk nog wel mee vallen vreemd genoeg.
We vervolgde onze rit met een sprookjesachtige ondergaande zon die ons zodoende ook nog wat warmte gaf, want even uit de zon bemerkte we pas hoe fris het eigenlijk was, de meeste van ons waren stevig ingepakt behalve Frank, die sprinte dan ook regelmatig even uit ons pelotonnetje, ik denk datie het gewoon koud had en zo even de bloedsomloop op te voeren en warmer ervan te worden.
Nadat we Oud-Beijerland waren gepasseerd sloegen we een kaarsrechteweg in in een open polder, met de wind in de rug werd er dan ook stevig doorgetrapt en keek ik weer op mijn teller, alweer 50 in het uur maar nu niet in een afdaling, aan het einde van deze weg werd er even gestopt om de gelosten de kans te geven weer aan te kunnen sluiten.
Op een gegeven moment riep onze "columnist" Gerard dat hij lek reed, de grapjas, hij zag gewoon een viaduct aan komen en had even niet meer de macht om deze te beklimmen (hahaha).
Op de terugweg werd weer de Heinenoordtunnel aangedaan en was te zien dat wij toch wat vermoeider waren geraakt, de sierlijke beklimming van de heenweg werd nu ingeruild voor domweg naar boven stompen, er werd weer ge-hergroepeerd en de laatste kilometers lagen voor onze wielen.
Wat eigenlijk een gewoon woensdagavondtraninkje van 50 km moest worden was nu opeens een lekkere toertocht van 70 km geworden, heerlijk hebben we gekoerst en de vermoeidheid van mijn nachtdienst, die heb ik niet meer gevoeld!